Bronisław Nowotny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bronisław Nowotny

kapral
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1902 Starzyny
Data śmierci	31 października 1953
Przebieg służby
Lata służby	1919–1921
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	7 dywizjon artylerii konnej
Odznaczenia

Bronisław Nowotny (ur. 13 lipca 1902 w Starzynach, zm. 31 października 1953 w Poznaniu) – kapral artylerii konnej Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 lipca 1902 w Starzynach w rodzinie Walentego i Heleny z d. Gruss^[1]. 24 września 1919 przyjęty do 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty, gdzie zostaje przydzielony do 7 dywizjonu artylerii konnej, z którym wziął udział w rewindykacji Pomorza. W 1920 w stopniu bombardiera walczy w wojnie polsko-bolszewickiej.

Za walkę pod Nowozahorowem odznaczony Orderem Virtuti Militari. W uzasadnieniu zapisano "pod silnym obstrzałem nieprzyjacielskim, na odsłoniętej pozycji obsługiwał działo, przyczyniając się do załamania ataku wroga".

Przeniesiony do rezerwy 15 lipca 1921. Później mieszkał w Poznaniu, gdzie w wyniku wypadku zmarł 31 października 1953.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Eugenią z d. Lewandowska, ślub w 1947, dwoje dzieci^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2755^[2][3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Jerzy Antropow: Zarys historii wojennej 7-go dywizjonu artylerii konnej Wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.