Broń automatyczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Broń automatyczna – rodzaj broni palnej, w której kolejne fazy cyklu pracy broni (poza wprowadzeniem pierwszego naboju do komory nabojowej i uruchomieniem mechanizmu spustowego) są wykonywane bez użycia energii strzelającego.

Broń automatyczną dzieli się ze względu na rodzaj energii wykorzystanej do użycia automatyki broni na: gazodynamiczną, napędową i mieszaną, a ze względu na rodzaj ognia na: samoczynną, samopowtarzalną i samoczynno-samopowtarzalną.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• broń półautomatyczna
• broń maszynowa

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• AndrzejA. Ciepliński AndrzejA., RyszardR. Woźniak RyszardR., Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275 .brak strony (książka)
• Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 37. ISBN 83-11-06699-X.