Boris Stieczkin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Boris Stieczkin
Борис Стечкин
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1891
Trufanowo, gubernia tulska

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1969
Moskwa

Zawód, zajęcie

inżynier, konstruktor, uczony

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Boris Siergiejewicz Stieczkin (ros. Борис Сергеевич Стечкин, ur. 24 lipca?/5 sierpnia 1891 we wsi Trufanowo w guberni tulskiej (obecnie w obwodzie tulskim), zm. 2 kwietnia 1969 w Moskwie) – rosyjski uczony, konstruktor i inżynier, specjalista w zakresie silników cieplnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w szlacheckiej rodzinie literata i pracownika gazety oraz akuszerki-felczerki. W 1901 wstąpił do korpusu kadetów w Orle, który ukończył w 1908, po czym uczył się na wydziale mechanicznym Moskiewskiej Wyższej Szkoły Technicznej, gdzie został słuchaczem sekcji N. Żukowskiego i wstąpił do jego kółka lotniczego, pomagając mu w zakładaniu biura testowego na uczelni i kursów lotniczych, a później również wydziału lotniczego. Od 1915 do 1917 pracował w laboratorium Lebiedienki, w 1918 ukończył uczelnię z dyplomem inżyniera-mechanika. Wkrótce potem został szefem wydziału w nowo założonym przez Żukowskiego Centralnym Instytucie Aerohydrodynamicznym (CAGI), w 1920 objął katedrę w nowo założonym Instytucie Inżynierów Czerwonej Floty Powietrznej im. Żukowskiego, w 1921 został profesorem katedry budowy silników Instytutu Łomonosowskiego. W 1929–1930 w składzie delegacji radzieckich inżynierów jeździł do USA w celu zakupu maszyn dla przemysłu, w 1930 został aresztowany w wyniku fałszywego oskarżenia i skazany na 3 lata pod zarzutem działalności w nielegalnej „Prompartii”, w 1931 zwolniony. Po uwolnieniu pracował w biurze konstruktorskim, w 1935 został zastępcą naczelnika CAGI ds. naukowo-technicznych. W grudniu 1937 został ponownie aresztowany, w więzieniu pracował w specjalnym biurze konstruktorskim „Specjalnym Biurze Technicznym NKWD ZSRR”. W marcu 1943 został zwolniony, od 1946 był członkiem korespondentem, a od 23 października 1953 akademikiem Akademii Nauk ZSRR, w 1947 został członkiem rzeczywistym Akademii Nauk Artyleryjskich. Konstruował nowe modele silników, m.in. dla samolotów, był współtwórcą samolotu zmodyfikowanej wersji Ilja Muromiec, dla którego skonstruował nową wersję silnika, i modyfikacji czołgu Car-tank. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]