Bom ładunkowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bom ładunkowy, zwany także żurawiem przymasztowym lub zastrzałem – element statku lub okrętu, a także platformy wiertniczej służący do załadunku i wyładunku towarów. Rodzaj dźwigu.

Bom składa się z belki stalowej lub drewnianej umocowanej do podstawy masztu, a górnym końcem (za pomocą liny zwanej topenantą) do salingu lub szczytu masztu. Za pomocą regulacji długości topenanty podnosi się lub opuszcza bom. Jest on zamocowany do podstawy masztu obrotowo, a do manewrowania w poziomie służą linki zwane gajami.

Urządzeniem napędowym w operacjach przeładunkowych jest winda ładunkowa o napędzie dawniej parowym, obecnie najczęściej elektrycznym. Na bęben windy nawija się lina zwana renerem. Rener przechodzi przez blok na noku bomu, a jego koniec posiada zaczep do podwieszania ładunków, które mają odbyć drogę z ładowni na nabrzeże lub odwrotnie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski, Mitel International Ltd., Gdynia 1993, ISBN 83-85413-73-1

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• KONWENCJA Nr 152 M. O. P.