Bohdan Lachert – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bohdan Kazimierz Lachert
Bohdan Kazimierz Lachert de Peselin
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1900
Moskwa

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1987
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

modernizm

Ważne dzieła
  • dwór w Ciechankach
  • willa Szyllera w Warszawie
  • dom własny w Warszawie
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Nagrody

Nagroda Państwowa

Polski pawilon na Wystawie Światowej w Paryżu, 1937
Dom Bohdana Lacherta w Warszawie, ul. Katowicka 9, 1929
Bohdan Lachert (pierwszy z lewej) ze współpracownikami z Biura Odbudowy Stolicy (1945)
Powszechna Kasa Oszczędności w Warszawie, 1948. Przebudowa ruin XIX-wiecznej kamienicy zniszczonej w czasie II wojny światowej.

Bohdan Kazimierz Lachert (ur. 13 czerwca 1900 w Moskwie, zm. 8 stycznia 1987 w Warszawie) – polski architekt, przedstawiciel modernizmu, laureat Honorowej Nagrody SARP (1984).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1919 rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, po roku przerwał je i rozpoczął kolejne na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie poznał Józefa Szanajcę, z którym później współpracował[1]. W 1926 obronił dyplom i założył z Szanajcą autorską pracownię architektoniczną, w tym samym roku został współtwórcą i członkiem grupy architektonicznej Praesens. W latach 1926–1927 zaprojektował również meble[2]. Wykładał na Politechnice Warszawskiej, jednak w 1937 stracił etat w związku ze swoim sprzeciwem wobec getta ławkowego[3].

Podczas II wojny światowej prowadził z żoną punkt konspiracyjny, ratował Żydów z warszawskiego getta m.in. sześcioro dzieci[4]. Jednym z nich był syn Maksymiliana Goldberga[5].

W 1944 roku rozpoczął pracę w Biurze Planowania i Odbudowy przy PKWN w Lublinie[5]. W lutym 1945 został pracownikiem Biura Odbudowy Stolicy. W latach 1947–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, od 1948 roku należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[6]. Od 1948 był profesorem Politechniki Warszawskiej.

Dzieła Lacherta zaliczane są do awangardy architektonicznej II Rzeczypospolitej.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B23-10-12)[7].

W 2015 r. nakładem wydawnictwa Czarne ukazała się biografia Bohdana Lacherta (wspólnie z Józefem Szanajcą) autorstwa Beaty Chomątowskiej pt. Lachert i Szanajca. Architekci awangardy[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Wacława, zarządcy koncernu, do którego należały fabryki tekstylne, kopalnie węgla i antracytu oraz szyby naftowe i Wandy z Lipskich, brat Zygmunta. W 1918 rodzina Lachertów została zmuszona do powrotu do Warszawy.

Ze związku z Ireną z Nowakowskich (1899−1949) miał dwóch synów, Krzysztofa (1923−2012) i Rudolfa Jana (1926−2018).

Projekty[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też kategorię: Budynki projektu Bohdana Lacherta.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej Bohdanowi Lachertowi przyznano następujące wyróżnienia[9]:

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • W 2019 jego imieniem nazwano skwer znajdujący się po północnej stronie al. „Solidarności”, w pobliżu skrzyżowania z ul. Żelazną[10].
  • W 2016 z inicjatywy Stowarzyszenia ŁADna Kępa ustanowiona została Nagroda im. Bohdana Lacherta i Józefa Szanajcy Najlepsza architektura Saskiej Kępy[11].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Z Józefem Szanajcą.
  2. Z Władysławem Niemirskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anna Cymer, Bohdan Lachert, Culture.pl
  2. Krystyna Łuczak-Surówka, Meble w linii prostej [online], DESIGN BY PL, 14 listopada 2012 [dostęp 2023-04-10] (pol.).
  3. Monika Sznajderman „Tato, opowiedz o dziadku Izaaku” „Gazeta Świąteczna” 17–18 grudnia 2016 r.
  4. Olga Szymańska, Lachert, Sądy na Lesznie i Saska Kępa, Żydowski Instytut Historyczny 8 stycznia 2018
  5. a b Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 295. ISBN 978-83-280-3725-0.
  6. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 510. ISBN 83-223-2073-6.
  7. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  8. Lachert i Szanajca [online], czarne.com.pl [dostęp 2022-06-02].
  9. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 300. ISBN 978-83-7536-837-6.
  10. Uchwała nr XXI/595/2019 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie nadania nazwy obiektowi miejskiemu w Dzielnicy Wola m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego poz. 13168 [on-line]. 19 listopada 2019. [dostęp 2020-06-18].
  11. Tomasz Urzykowski: Saska Kępa. Nagrody dla najlepszych inwestycji [GALERIA]. wyborcza.pl, 2016-06-16. [dostęp 2016-06-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]