French
DeutschBogusław Wróblewski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Doktor nauk humanistycznych | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | od 1977 |
| Odznaczenia | |
   | |
Bogusław Wróblewski (ur. 1955 w Lubartowie) – krytyk, badacz literatury i mediów, redaktor, tłumacz. Absolwent i od 1977 r. pracownik naukowo-dydaktyczny Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (do 2020[1][2]). Założyciel (1980) i redaktor naczelny „Akcentu”. Współzałożyciel (1994) i prezes Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent”.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Debiutował w 1973 wierszem w „Kamenie”. Opublikował m.in. zbiór szkiców pt. „Wydziedziczenie i kompleksy”[3][4][5][6][7][8][9] (1986), rozprawę „Die Problematik Ostmitteleuropas in literarischen Zeitschriften in Polen” (1996), krytyczną edycję „Wierszy zebranych” Zbigniewa Chałko (1997) i Wacława Oszajcy (2003), antologię „Lublin - miasto poetów” (2012/2013, 2016)[10][11][12][13][14][15] i antologię młodej liryki węgierskiej „Jeszcze bliżej” (2012); jest współredaktorem „Pism” Danuty Mostwin (2003) oraz pracy zb. na temat Isaaca B. Singera (2005)[16][17][17][18] i redaktorem pierwszej zbiorowej monografii twórczości Ryszarda Kapuścińskiego (2008)[19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31], a także autorem ponad stu publikacji w pracach zbiorowych i czasopismach (również w Niemczech, USA, na Ukrainie i na Węgrzech). Współautor międzynarodowego opracowania twórczości emigrantów z Europy Środkowej (Exile and Return of Writers from East-Central Europe, Berlin - Nowy Jork, 2009). Tłumaczył poezję z niemieckiego i rosyjskiego (piosenki Włodzimierza Wysockiego). Pomysłodawca i koordynator wieloletnich projektów realizowanych przez „Akcent” i Wschodnią Fundację Kultury, m.in. „Na pograniczu narodów i kultur” (od 1987), „Twórcy za granicą – polskie rodowody, polskie znaki zapytania”, „Czytanie Ukrainy”. W latach 1998-2005 członek Rady Programowej Polskiego Radia S.A. w Warszawie. Od 2011 r. wiceprzewodniczący, a od 2014 r. do lutego 2016 r. przewodniczący, rady nadzorczej Radia Lublin S.A. W latach 2016–2017 koordynator cyklu spotkań z wybitnymi pisarzami z Polski i krajów sąsiednich Światło literatury, organizowanego w warszawskich Łazienkach Królewskich. Członek polskiego Pen Clubu. Redaktor serii wydawniczej Biblioteka Siedemsetlecia (2015–2019) przygotowanej z okazji jubileuszu Lublina. Wspólnie z Łukaszem Janickim zredagował (oraz opatrzył wstępem i suplementem) obszerną antologię Na pograniczu narodów i kultur. Polska – Europa – Ameryka (Czytelnik 2020) zawierającą publikowane w ciągu 40 lat istnienia „Akcentu” – dziś już klasyczne – szkice, eseje i artykuły dotyczące pogranicza kulturowego.[32][33][34][35][36][37][38][39]
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (1990)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2005)
- Nagroda Fundacji Polcul (2006)
- Honorowy Obywatel Miasta Zwierzyniec (2008)
- Nagroda Miasta Lublin za całokształt osiągnięć w dziedzinie kultury (2010)
- Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (2012)
- Medal Unii Lubelskiej (2017)
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2018)
- Krzyż Wolności i Solidarności (2019)[40][41]
- Medal Zasłużony dla Miasta Lublin (2020)[42]
- Węgierski Złoty Krzyż Zasługi (2020)[43]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jednostki i pracownicy - dr Bogusław Wróblewski, UMCS, 18 lutego 2020 [dostęp 2022-01-07] [zarchiwizowane 2020-02-18].
- ↑ KATEDRA DZIENNIKARSTWA, UMCS, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2022-01-07] [zarchiwizowane 2020-08-11].
- ↑ Joanna Wiszniewicz, Wydziedziczenie i kompleksy. O młodej literaturze polskiej lat 1975-1980, „Biuletyn Polonistyczny” 1987 nr 1(103).
- ↑ Andrzej Niewczas, Literatura 1975 - 1980. „Życie Literackie” 1987 nr 17.
- ↑ Janusz Drzewucki, Kompleks jako kategoria pokoleniotwórcza, „"Pismo Literacko-Artystyczne" 1987 nr 5”.
- ↑ Krzysztof Mętrak, Myślenie „pokoleniowe”, „Radar” 1986 nr 49, s. 6.
- ↑ Maciej Chrzanowski, Było minęło. „Kultura” 1986 nr 37, s. 5.
- ↑ Tadeusz Olszewski, Diagnozy i rewizje (o debiutach krytycznoliterackich roku 1986), „Okolice” 1988 nr 4, s. 22-28.
- ↑ Hanna Gosk, Szkice o najmłodszej literaturze, „Miesięcznik Literacki” 1988 nr 1, s. 138-140.
- ↑ Joanna Kisiel, Kwiaty na kamieniu, „Akcent” 2014 nr 4, s. 118-12.
- ↑ Jarosław Wach, Lublin – miasto poetów, „Wiadomości Uniwersyteckie” 2014 nr 3, s. 51-52.
- ↑ Karol Maliszewski, Na Czechowiczowskim kamieniu, „Akcent” 2014 nr 4, s. 121-124.
- ↑ Zbigniew Chojnowski, Antologia jak monografia, „Forum Akademickie” 2017 nr 3, s. 71.
- ↑ Barbara Sokołowska, Stare i nowe kamienie, „Topos” 2017 nr 4, s. 171-172.
- ↑ Celina Dembowska, Czechowiczowski kamień, „Nowe Książki” 2017 nr 4, s. 18.
- ↑ Paweł Sokołowski, Biłgorajskie tropy Singera, „Nowe Książki” 2005 nr 11, s. 34.
- ↑ a b Jerzy Tomaszewski, Ocalone w księdze, „Akcent” 2006 nr 1, s. 119-122.
- ↑ Andrzej Starzycki, Legenda i rzeczywistość, „Tygiel Kultury” 2005 nr 10-12, s. 173-175.
- ↑ Łukasz Saturczak, Zrozumieć „Innego”, „Lampa” 2008 nr 12, s. 62.
- ↑ Justyna Sobolewska, Ciepło kataklizmów, „Polityka” 2008 nr 50, s. 50.
- ↑ Wojciech Giełżyński: Ryszard – lwie serce reportażu, „Nowe Książki” 2009 nr 2, s. 50-51.
- ↑ Wiśniewska Paulina, Modlitwa drzewa czyli Kapuściński, jakiego nie znamy; „Tygiel Kultury” 2009 nr 1/3, s. 153-155.
- ↑ Aleksander Wójtowicz: Kapuścińskiego portret wielokrotny, „Przegląd Powszechny” 2009 nr 4, s. 149-151.
- ↑ Jan Wolski, Hymn na cześć Ryszarda Kapuścińskiego, „Kresy” 2009 nr 4, s. 172-174;
- ↑ Małgorzata Pietrzak, Życie jest z przenikania…, „Zoom” 2009 nr 1, s. 66.
- ↑ Zbigniew Chojnowski, Osobowość twórcza, „Forum Akademickie” 2009 nr 3, s. 63.
- ↑ Wojciech Ligęza, Monografia rozpisana na głosy, „Akcent” 2009 nr 3, s. 120-123.
- ↑ Franciszek Piątkowski, Szkice o twórczości Ryszarda Kapuścińskiego – glosy, „Akcent” 2009 nr 3, s. 123-128.
- ↑ Paweł Urbaniak, Intymnie i akademicko, „Twórczość” 2009 nr 4, s. 120-121.
- ↑ Jakub Winiarski, Rihla? Portolan? Reportaż intymny?, „Odra” 2009 nr 7/8, s. 137-138.
- ↑ Arkadiusz Morawiec, Dziennikarz, pisarz, uczony…, „Fraza” 2010 nr 2, s. 322-324.
- ↑ Na pograniczu narodów i kultur. Polska – Europa – Ameryka [online], Wydawnictwo Czytelnik - księgarnia internetowa [dostęp 2021-11-22] (pol.).
- ↑ Zawada Andrzej, Pogranicze jest blisko, „Nowe Książki” 2020, nr 10.
- ↑ Prof. Piotr BIŁOS: Pogranicze, humanizm a polska racja stanu [online], Wszystko co najważniejsze, 4 września 2021 [dostęp 2021-11-22] (pol.).
- ↑ Jawor Anna, O sąsiedztwie inaczej, „Forum Akademickie” 2021, nr 9.
- ↑ Mizińska Jadwiga, Granice. Pogranicza. Nieograniczoność, „Akcent” 2021, nr 3.
- ↑ Lewandowski Jan, Odczytania pogranicza, „Akcent” 2021, nr 3.
- ↑ Hofman Iwona, Różne twarze pogranicza. „Twórczość” 2021, nr 7-8.
- ↑ Co nas łączy, co nas dzieli [online], Dobre Książki Magazyn o literaturze, 14 listopada 2021 [dostęp 2021-11-22] (ang.).
- ↑ Nadanie odznaczeń. sip.lex.pl [dostęp 2020-02-21]
- ↑ Krzyż Wolności i Solidarności - Lista osób odznaczonych - Bogusław Władysław Wróblewski [online], odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Bogusław Wróblewski (ur. 1955) - Leksykon - Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2021-12-19] (pol.).
- ↑ Kitüntetések átadása nagykövetségünkön [online], Magyarország Nagykövetsége Varsó, 18 grudnia 2020 [dostęp 2022-01-07] (węg.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jednostki i pracownicy - dr Bogusław Wróblewski. UMCS. [dostęp 2018-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- Bibliografia Publikacji Pracowników UMCS http://libases.umcs.lublin.pl