Bjarni Benediktsson (1908–1970) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bjarni Benediktsson
Ilustracja
Bjarni Benediktsson (1964)
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1908
Reykjavík

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1970
Þingvellir

Premier Islandii
Okres

od 14 listopada 1963
do 10 lipca 1970

Przynależność polityczna

Partia Niepodległości

Poprzednik

Ólafur Thors

Następca

Jóhann Hafstein

Premier Islandii (p.o.)
Okres

od 14 lipca 1961
do 31 grudnia 1961

Przynależność polityczna

Partia Niepodległości

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 4 lutego 1947
do 11 września 1953

Przynależność polityczna

Partia Niepodległości

Poprzednik

Ólafur Thors

Następca

Kristinn Gudmundsson

Minister sprawiedliwości
Okres

od 4 lutego 1947
do 24 lipca 1956

Przynależność polityczna

Partia Niepodległości

Poprzednik

Finnur Jónsson

Następca

Hermann Jónasson

Okres

od 20 listopada 1959
do 14 listopada 1963

Poprzednik

Fridjón Skarphédinsson

Następca

Jóhann Hafstein

Bjarni Benediktsson (ur. 30 kwietnia 1908 w Reykjavíku, zm. 10 lipca 1970 w Þingvellir) – islandzki polityk i samorządowiec, w latach 1940–1947 burmistrz Reykjavíku, w latach 1947–1953 minister spraw zagranicznych, w latach 1947–1956 oraz 1959–1963 minister sprawiedliwości, w 1961 pełniący obowiązki premiera, w latach 1963–1970 premier Islandii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 kwietnia 1908 w Reykjavíku jako syn polityka Benedikta Sveinssona (1877–1954) i Guðrún Pétursdóttir (1878–1963)[1].

Swoją karierę polityczną związał z Partią Niepodległości[2]. W latach 1940–1947 był burmistrzem Reykjavíku. W latach 1942–1946 oraz 1949–1970 był posłem do Althingu[1].

Podpisanie traktatu w Helsinkach (1962). Od lewej: Bjarni Benediktsson, Martti Miettunen, Helge Sivertsen i Herman Kling

4 lutego 1947 w rządzie Stefána Jóhanna Stefánssona objął ministerstwa spraw zagranicznych i sprawiedliwości, zastępując odpowiednio Ólafura Thorsa i Finnura Jónssona. 11 września 1953 nowym ministrem spraw zagranicznych została Kristinn Gudmundsson, ministrem sprawiedliwości Benediktsson pozostał do 24 lipca 1956 kiedy zastąpił go Hermann Jónasson. Powrócił na ten urząd trzy lata później 20 listopada 1959, w miejsce Fridjóna Skarphédinssona w piątym rządzie Ólafura Thorsa[3]. Od 14 lipca do 31 grudnia 1961 tymczasowo pełnił obowiązki premiera za Thorsa[3]. W tym czasie jego obowiązki w resorcie przejął Jóhann Hafstein, który objął ten urząd na stałe[3], gdy 14 listopada 1963, podczas kadencji prezydenta Ásgeira Ásgeirssona, Benediktsson objął po Thorsie urząd premiera Islandii. Pozostał na stanowisku przez blisko siedem lat[4].

Zginął w pożarze letniego domku rządowego w Þingvellir 10 lipca 1970, wraz z żoną i czteroletnim wnukiem[5].

Jego następcą na stanowisku premiera został Jóhann Hafstein[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Sigridur (1919–1970)[1][5]. Mieli czworo dzieci Björna (ur. 1944), Guðrún (ur. 1946), Valgerður (ur. 1950) i Annę (ur. 1955). Björn Bjarnason również został politykiem, służył jako minister edukacji i sprawiedliwości[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Bjarni Benediktsson. althingi.is. [dostęp 2018-11-26]. (isl.).
  2. Ben Cahoon: Iceland. Prime ministers. worldstatesmen.org. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
  3. a b c B. Schemmel: Rulers: Iceland. Ministries, etc.. rulers.org. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
  4. a b B. Schemmel: Rulers: Iceland. Prime ministers. rulers.org. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
  5. a b Iceland's Premier, Wife and Grandson Die in Cottage Fire. The New York Times. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
Lewi Eszkol i Bjarni Benediktsson (1964)