Bitwa pod Nową Wsią (kwiecień 1863) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Nową Wsią
	powstanie styczniowe
Czas	26 kwietnia 1863
Miejsce	Nowa Wieś
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	zwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi	Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Léon Young de Blankenheim	major Nielidow
Siły
ok. 1000 żołnierzy	ok. 700 żołnierzy
Straty
24 zabitych,; 26 rannych	34 zabitych i rannych
	Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
	52°29′19″N 18°26′18″E/52,488611 18,438333

Bitwa pod Nową Wsią – bitwa stoczona 26 kwietnia 1863 roku podczas powstania styczniowego.

Oddział Younga de Blankenheim wkroczył na teren Królestwa Kongresowego z obszaru Królestwa Prus. Następnie w lasach kazimierzowskich połączył się z siłami Sokolnickiego i Oborskiego. Łącznie wojska polskie osiągnęły liczebność około 1000 żołnierzy. Nad połączonym wojskiem polskim dowództwo objął A. Seyfried (czyt. sajfrid).

Przeciwko wojskom polskim ruszył Nielidow, którego oddział liczył około 700 żołnierzy. Znajdujący się w Nowej Wsi Rosjanie zaatakowani zostali przez oddział Younga. Po zażartej walce Rosjanie zostali wyparci i zmuszeni do przekroczenia granicy z Prusami.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mała Encyklopedia Wojskowa. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.