French
DeutschPierwsza bitwa o Kraków – Wikipedia, wolna encyklopedia
| I wojna światowa, front wschodni | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | konieczność odparcia rosyjskiej ofensywy | ||
| Wynik | taktyczny sukces Austro-Węgier | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Austrii  | |||
 50°03′41″N 19°56′18″E/50,061389 19,938333 | |||
Pierwsza bitwa o Kraków[3] – bitwa na froncie wschodnim I wojny światowej stoczona pomiędzy wojskami austro-węgierskimi a rosyjskimi w dniach 16–25 listopada 1914, zakończona taktycznym sukcesem tych pierwszych.
Po przegranej bitwie galicyjskiej i zakończonej niepowodzeniem kontrofensywie w październiku, wojska austro-węgierskie znalazły się w odwrocie. Pomimo zapewnień, złożonych przed wybuchem wojny, niemiecki sojusznik nie kwapił się do wsparcia wojsk Monarchii – jego obecność na froncie wschodnim sprowadzała się do obsadzenia linii na północ od Łodzi. Dowództwo austro-węgierskie, aby nie dopuścić do powstania luki między oddziałami swoimi a niemieckimi, przerzuciło 2 Armię na odcinek pomiędzy Częstochową a Łodzią, osłabiając i tak wątłe siły w rejonie Krakowa i Karpat.
Dowództwo rosyjskie, którego oddziały parły na zachód po obu stronach Wisły, zamierzało wziąć w kleszcze krakowską twierdzę. Sztab austro-węgierski wykorzystał szansę, jaką stwarzało rozdzielenie sił rosyjskiego „walca parowego” przez Wisłę, a także ich obawę przed frontalnym natarciem na twierdzę. 16 listopada siły austro-węgierskich 1 i 4 Armii, przy wsparciu części załogi i artylerii Twierdzy Kraków rozpoczęły uderzenie na przeciwnika na północ od Krakowa, w wyniku czego impet rosyjskiej ofensywy został zatrzymany, co oznaczało taktyczny sukces wojsk austro-węgierskich[potrzebny przypis]. W bitwie wzięło udział blisko 400 tys. żołnierzy[3].
Bitwa pod Krakowem nie przyniosła jednak rozstrzygnięcia strategicznego, a ciężar walk po krótkim czasie przeniósł się na południowy-wschód od miasta gdzie odbyła się druga bitwa o Kraków.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Marszałek polny Franz Conrad von Hötzendorf – szef sztabu generalnego armii austro-węgierskiej. -
Generał Płaton Leczicki - dowódca 9 Armii Imperium Rosyjskiego szturmującej Kraków w listopadzie 1914 roku. -
Cmentarz wojenny Nr 391 w Kocmyrzowie, na którym pochowani są żołnierzy Austrii, Węgier i Rosji polegli w czasie pierwszej bitwy o Kraków.
Patrz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Dąbrowski: Wielka Wojna 1914–1918. Trzaska, Evert i Michalski / reprint-Wydawnictwo KURPISZ s.c., 1937 / reprint 2000. ISBN 83-87621-72-2.