Bitwa pod Kiejdanami – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Kiejdanami
	powstanie listopadowe; (powstanie litewskie)
Czas	29 kwietnia 1831
Miejsce	przedmieście Kiejdan
Terytorium	Ziemie zabrane, obecnie Litwa
Wynik	wygrana powstańców, zakończona jednak wycofaniem się z miasta
Strony konfliktu
powstańcy listopadowi	Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Maurycy Prozor	gen. Nikołaj Sulima (piechota),; gen. Iwan Offenberg (jazda),; gen. S. Malinowski (artyleria)
Siły
100 piechurów,; 100 kosynierów,; 80 kawalerzystów	3000 piechurów,; 2000 kawalerzystów,; 5 dział
Straty
20 zabitych, 17 rannych	300 zabitych, 100 rannych
	Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
	55°17′N 23°58′E/55,283333 23,966667

Bitwa pod Kiejdanami – jedno z bardziej znaczących starć zbrojnych w czasie powstania listopadowego na Kowieńszczyźnie. Bitwa rozegrała się dnia 29 kwietnia 1831 roku między nieregularnymi oddziałami powstańców polsko-litewskich pod dowództwem Maurycego Prozora, liczących około 280 ludzi z jednej strony, oraz oddziałami rosyjskimi pod dowództwem Nikołaja Sulimy, liczących około 5000 ludzi z drugiej strony.

Oddziały polsko-litewskie zająwszy pozycje w pobliżu częściowo rozebranego przez siebie mostu, długo broniły dostępu do miasta, ostrzeliwując i odpierając bagnetami Rosjan usiłujących sforsować uszkodzoną przeprawę. Powstańcy odparli łącznie cztery szturmy na most, zadając nieprzyjacielowi straty wielokrotnie przewyższające własne. Wobec braku amunicji, pod osłoną nocy oddziały polsko-litewskie wycofały się z miasta w kierunku Datnowa.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

E. Callier, Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831, Drukarnia Dziennika Poznańskiego, Poznań 1887, ss. 97-99.
Jacek Feduszka, Powstanie Listopadowe na Litwie i Żmudzi, w: Teka Kom. Hist. OL PAN, 2004, 1, s. 128.