French
DeutschBitwa pod Dolními Věstonicami – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Wojna trzydziestoletnia | |||
.png) | |||
| Czas | 5 sierpnia 1619 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik | wygrana Moraw i stanów czeskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Położenie na mapie Czech  | |||
| 48,90°N 16,65°E/48,896100 16,648600 | |||
Bitwa pod Dolními Věstonicami – starcie zbrojne w pierwszej fazie wojny trzydziestoletniej. Miało miejsce 5 sierpnia 1619 r. w pobliżu wsi Dolní Věstonice na Morawach. Zwyciężyli w niej protestanccy powstańcy czescy. Starły się w niej oddziały cesarskie pod wodzą Dampierre’a z morawskimi pod dowództwem Fridricha z Tiefenbachu i Władysława Velena z Žerotína, którzy zostali wysłani, aby zagrodzić drogę cesarskim.
Przed bitwą[edytuj | edytuj kod]
Po klęsce Mansfelda pod Záblatí Dampierre odłączył się od armii Bucquoya, aby spustoszyć Morawy, które niby zachowały neutralność, ale po cichu sprzyjały stanom czeskim. Dampierre dysponował 8000 ludzi łącznie z oddziałami Wallensteina i Maksymiliana Liechtensteina. Początkowo zajął Mikulov, a później pociągnął na północ paląc i rabując wszystko po drodze.
Przebieg bitwy[edytuj | edytuj kod]
Wojska cesarskie maszerowały na północ, natomiast z Dolních Věstonic wymaszerował oddział Fridricha z Tiefenbachu, który przeszedł za Dyję, aby zburzyć most na rzece. Dampierre przeprawił się brodem 5 sierpnia 1619 r. i starł się z jazdą Tiefenbacha (3600 kawalerzystów) i Žerotína (1300 kawalerzystów). Czterokrotnie doszło do starć. Chociaż Morawianie byli słabsi, to dzięki agresywnej taktyce zadali duże straty nieprzyjacielowi. Ponadto Tiefenbach ukrył część ludzi w zasadzce. Po wyczerpaniu amunicji Dampierre ustąpił pola i wycofał się do posiadłości Karola Liechtensteina w Lednicach.
Po bitwie[edytuj | edytuj kod]
Porażka Dampierre’a dodała ducha czeskim i morawskim protestantom, ale nie miała wielkiego wpływu na dalszu przebieg działań wojennych. Sam Dampierre nie stracił ducha. 29 sierpnia splądrował okolice Brzecławia, Bílovic nad Svitavou i Vlasatic. Protestanci obawiali się ataku na większe miasta – Brno lub Špilberk. W międzyczasie Bucquoy wycofał się z Czeskich Budziejowic do Austrii, a później również pomaszerował na północ i spotkał się z Dampierreem 18 października pod Brzecławiem.
Temu zagrożeniu zaradził Henryk Maciej Thurn, który pomaszerował na Wiedeń oraz książę Siedmiogrodu Gábor Bethlen, który uderzył na Austrię. To spowodowało wycofanie się wojsk Bucquoya i Dampierre’a. Z kolei dywersja lisowczyków zmusiła do odwrotu spod Wiednia wojska siedmiogrodzkie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jaroslav Čechura, Zimní král: aneb české dobrodružství Fridricha Falckého, wyd. Vyd. 1, Praha: Rybka Publishers, 2004, s. 185–186, ISBN 80-86182-79-7, OCLC 56779751.