Bitwa pod Brańskiem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pamiątkowy głaz na uroczysku Kumat

Bitwa pod Brańskiem – bitwa stoczona 23 czerwca 1264 pomiędzy Jaćwingami a wojskami polskimi w czasie wyprawy odwetowej księcia Bolesława V Wstydliwego[1].

Na początku 1264 Jaćwingowie najechali ziemię sandomierską, docierając aż pod Tarczek w Górach Świętokrzyskich, dokonując poważnych spustoszeń. W odwecie książę krakowski Bolesław Wstydliwy zorganizował wyprawę przeciwko Jaćwingom, której celem było powstrzymanie niszczycielskich najazdów oraz szerzenie religii chrześcijańskiej[2]. Dobrze zorganizowana armia polska dotarła do Brańska, gdzie prawdopodobnie starła się z Jaćwingami dowodzonymi przez wodza Komata (Kumata)[1]. Plemię poniosło klęskę, a sam Komat poległ. Według legendy dla Komata usypano kurhan, a domniemane miejsce bitwy zwane jest Kumatowym Uroczyskiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Piotr Bunar, Stanisław A. Sroka: Słownik wojen, bitew i potyczek w średniowiecznej Polsce. Kraków: Universitas, 2004, s. 51. ISBN 83-242-0397-4.
  2. ↑ Marcin Spórna, Piotr Wierzbicki, Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego. Kraków 2003, s. 71.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bitwa_pod_Brańskiem&oldid=72467095”