Bitwa o Czadcę – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa o Czadcę
polsko-czechosłowackie konflikty graniczne
Ilustracja
Okolice Czadcy
Czas

25 listopada 1938

Miejsce

Czadca

Terytorium

Czecho-Słowacja

Wynik

zajęcie Czadcy przez jednostki polskie

Strony konfliktu
 Druga Republika Czechosłowacka  Polska
Dowódcy
Richard Löschner Władysław Bortnowski
Mikołaj Bołtuć
Straty
2 zabitych,
3 rannych
2 zabitych,
10–20 rannych
Położenie na mapie kraju żylińskiego
Mapa konturowa kraju żylińskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
49,442780°N 18,785248°E/49,442780 18,785248

Bitwa o Czadcę – potyczka między oddziałami Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk” a jednostkami Wojska Czecho-Słowackiego broniącymi miasta Czadca w dniu 25 listopada 1938 roku.

Przebieg bitwy[edytuj | edytuj kod]

24 listopada 1938 roku do miejscowości Zamki Orawskie (Oravský Podzámok) przyjechała polska delegacja, która oznajmiła przedstawicielom miejscowej ludności zamiar zajęcia spornego terytorium Orawy przez jednostki Wojska Polskiego[1].

25 listopada ok. godziny 8:30 granicę polsko-czechosłowacką przekroczyły pierwsze oddziały Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk” dowodzonej przez gen. Władysława Bortnowskiego. Rejonu Czadcy bronił 1 batalion 41 pułku piechoty Wojska Czecho-Słowackiego (dow. ppłk Richard Löschner), mający do dyspozycji baterię artylerii lekkiej i oddział jazdy. Polacy wysłali do miasta parlamentarzystów, ale strona czecho-słowacka odmówiła poddania miasta bez walki.

Bitwa rozgorzała ok. godz. 10:00. Początkowo miasto zaatakowała polska piechota, a ok. godz. 12:00 rozpoczął się pojedynek artyleryjski. W bitwie o miasto wzięła udział grupa cywilów, uzbrojonych w broń strzelecką. O 14:25 szef sztabu armii czecho-słowackiej gen. Ludvík Krejčíh wydał rozkaz o opuszczeniu miasta, a informacja ta dotarła do Czadcy ok. 16:00. Regularna bitwa toczyła się do 17:00, pojedyncze strzały było słychać jeszcze w nocy. W walkach zginęło po stronie czecho-słowackiej dwóch żołnierzy (Stanislav Vozek, Štefan Holienek), kolejnych trzech żołnierzy zostało rannych. Ofiarą walk padło także dwóch żołnierzy polskich (Stanisław Mlekodaj i Ozjasz Storch)[2][3]. Wieczorem walki ucichły, a miasto zostało zajęte przez oddziały polskie.

Następstwa bitwy[edytuj | edytuj kod]

30 listopada 1938 roku został podpisany protokół dwustronny o delimitacji granicy na Orawie i Spiszu. W rejonie Czadcy, do Polski przyłączono obszar o powierzchni 44 km², zamieszkały przez 2000 osób, w większości deklarujących narodowość czecho-słowacką. W 1939 roku obszar ten wszedł w skład państwa słowackiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Art. 1 Dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z 16 listopada 1938 r. – Dz.U. z 1938 r. nr 87, poz. 585
  2. Zajścia na granicy polsko-czechosłowackiej. „Gwiazdka Cieszyńska”. 92, s. 1, 1938-11-29. Cieszyn. 
  3. Krwawe starcie na granicy polsko-czeskiej. „Expres Zagłębia”. 327, s. 1, 1938-11-28. Sosnowiec. 

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]