French
DeutschBitwa morska pod Palermo – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Wojna Francji z koalicją | |||
 | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik | druzgocące zwycięstwo Francji | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Sycylii  | |||
Położenie na mapie Włoch  | |||
| 38°07′30″N 13°23′06″E/38,125000 13,385000 | |||
Bitwa morska pod Palermo – starcie zbrojne pomiędzy flotą francuską i holendersko-hiszpańską, które miało miejsce 2 czerwca 1676 roku podczas wojny Francji z Koalicją.
Do bitwy doszło kiedy marszałek Vivonne, głównodowodzący francuskiej ekspedycji na Sycylię, postanowił ostatecznie zniszczyć flotę przeciwnika, która zdemoralizowana po śmierci swojego dotychczasowego dowódcy admirała de Ruytera w bitwie pod Augustą wycofała się do Palermo, chroniąc swe okręty w obszernej zatoce. Za radą Tourville'a, wraz z którym badał teren przyszłej bitwy, Vivonne zdecydował się na użycie branderów. Atak przeprowadził Abraham Duquesne, zastępca francuskiego marszałka. Kiedy francuskie liniowce ostrzelały port i nadbrzeżne umocnienia, a kpt. markiz De Preuilly związał w bliskiej walce nieprzyjacielską awangardę, aby uniemożliwić wymknięcie się sprzymierzonych z pułapki, Vivonne zdecydował o użyciu branderów. Pozbawione możliwości manewru nieprzyjacielskie okręty kolejno padały pastwą płomieni. Ostatecznie sprzymierzeni stracili 9 liniowców, 6 galer i 4 brandery, zaś wśród 1 960 poległych byli zarówno głównodowodzący admirałowie Jan den Haen i Don Diego Harra, jak i zastępca Haena Pieter van Middelandt oraz dwóch kolejnych admirałów hiszpańskich – Juan de Villarroel i Francisco de La Cerda.
Zwycięstwo pod Palermo przyniosło Francuzom panowanie nie tylko na wodach sycylijskich, ale na całym Morzu Śródziemnym, zaś Colbert uznał je za "najświetniejsze, jakie kiedykolwiek uzyskała marynarka"[1]. Vivonne jednak nazbyt długo świętował swój triumf, zamiast oczyścić wyspę z nieprzyjacielskich garnizonów, tak że nie przyniosło ono całkowitego opanowania Sycylii przez Francję. Ostatecznie w marcu 1678 roku Francuzi zdecydowali że ekspedycja sycylijska pochłania zbyt wiele potrzebnych gdzie indziej sił i przystąpili do jej ewakuacji.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ La Puissance Navale dans l'Histoire, t. I: L. Nicolas Du Moyen Age à 1815, Paris 1958 s. 159 za: Paweł Piotr Wieczorkiewicz Historia wojen morskich. Wiek żagla, Wydawnictwo Puls, Londyn 1995, s. 173.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edmund Kosiarz, Bitwy Morskie, Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1994, ISBN 83-901273-0-X, OCLC 749447744.
- Paweł Piotr Wieczorkiewicz, Historia wojen morskich. Wiek żagla, Wydawnictwo Puls, Londyn 1995, ISBN 1-85917-030-7 (vol. I & II)