Biały wywiad – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biały wywiad, rozpoznanie z ogólnodostępnych źródeł (ang. open-source intelligence; OSINT) – kategoria rozpoznania oraz forma wywiadu gospodarczego, polegająca na gromadzeniu informacji pochodzących z ogólnie dostępnych źródeł. Wykorzystywana jest zarówno w wywiadzie państwowym, jak i gospodarczym. Wywiadowcy posługują się wyłącznie jawnymi i etycznymi metodami pozyskiwania informacji[1].

Do „białych” źródeł należą m.in.:

  • życie publiczne
  • wypowiedzi przedstawicieli państwa
  • Internet w tym serwis społecznościowy Facebook, YouTube i inne środki nowej komunikacji otwartej
  • sondy społeczne
  • prasa (szczególnie lokalna oraz specjalistyczna) i inne środki masowego przekazu
  • dokumentacja, jaką przedsiębiorstwa muszą udostępnić według wymogów prawa
  • ogólnie dostępne rejestry
  • sądowe ogłoszenia upadłości i postanowienia o postępowaniu układowym
  • wydawnictwa marketingowe: biuletyny, informatory, reklamy
  • analizy produktów (inżynieria odwrotna)

Kategorie „białych” źródeł[edytuj | edytuj kod]

Źródła OSINT można podzielić na sześć różnych kategorii przepływu informacji[2]:

  • Media: gazety, czasopisma, radio i telewizja.
  • Internet: publikacje online, blogi, grupy dyskusyjne, media obywatelskie (tj. filmy z telefonów komórkowych, treści tworzone przez użytkowników), YouTube i inne serwisy społecznościowe (tj. Facebook, Twitter, Instagram itp.). To źródło wyprzedza także wiele innych źródeł ze względu na jego aktualność i łatwość dostępu.
  • Dane administracji publicznej: raporty administracji publicznej, budżety, przesłuchania, książki telefoniczne, konferencje prasowe, strony internetowe i przemówienia. Chociaż to źródło pochodzi z oficjalnego źródła, jest publicznie dostępne i można z niego korzystać w sposób otwarty i swobodny.
  • Publikacje profesjonalne i akademickie: informacje uzyskane z czasopism, konferencji, sympozjów, prac naukowych i rozpraw.
  • Dane handlowe: oceny finansowe i przemysłowe, bazy danych przedsiębiorstw itp.
  • Szara literatura: raporty techniczne, patenty, dokumenty robocze, dokumenty biznesowe, niepublikowane prace i biuletyny.

Faza procedury wywiadowczej[edytuj | edytuj kod]

W cyberinteligencji lub OSINT, cyberanalityk wyróżnia się jako ważna postać, ponieważ jest osobą odpowiedzialną za identyfikację danych, wykonanie analizy, wybór optymalnych danych do badania, walidację i potwierdzenie pozyskanych źródeł lub danych. Inteligencja ma być proaktywna, decyzje będą podejmowane na podstawie analizy źródeł i danych, które są gromadzone w celu zapobiegania zdarzeniom takim jak trafienia, cyberataki, zamieszki/demonstracje, są to analizy predykcyjne z wykorzystaniem analityki big data. Poniżej przedstawiono procedurę lub fazę inteligencji:

  • Planując i/lub kierując dochodzeniem, niezbędne jest kierowanie klientem. Wybierz cel, który można osiągnąć.
  • Systemy mogą zautomatyzować akwizycję lub zbieranie danych. Inteligencja wymaga interpretacji tych danych, bez kontekstu, bez weryfikacji źródeł, bez weryfikacji danych, informacje nie zostaną zweryfikowane.
  • Analiza, widząc jak dane korelują i na podstawie ich korelacji, prawdopodobnie skłoni nas do przeformułowania celów, hipotez, s. Po przeanalizowaniu danych niezbędna jest umiejętność przełożenia danych na raport korzystny lub niekorzystny. Raport powinien odzwierciedlać wykonanie pracy.
  • Wreszcie rozpowszechnianie lub prezentacja pracy.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Biały i czarny wywiad gospodarczy – czym się różnią?. [dostęp 2016-07-16]. (pol.).
  2. ↑ Jeffrey Richelson, The U.S. intelligence community, Seventh edition, Boulder, CO, ISBN 978-0-8133-4919-0, OCLC 922468626 [dostęp 2020-06-08].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Biały_wywiad&oldid=71192256”