Bertus de Harder – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bertus de Harder

Pełne imię i nazwisko	Johannes Lambertus de Harder
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1920 Haga
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1982 Jeumont
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1933–1937 Transvaal Den Haag
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1937–1949 VUC Den Haag 1949–1954 Girondins Bordeaux 1954–1956 Holland Sport 1956–1957 AS Angoulême
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1938–1955  Holandia 12 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1957–1960 AS Angoulême 1962–1964 FC Mulhouse
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Johannes Lambertus „Bertus” de Harder (ur. 14 stycznia 1920 w Hadze, zm. 8 grudnia 1982 w Jeumont, Francja) – piłkarz holenderski grający na pozycji napastnika.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

W 1933 roku de Harder rozpoczynał piłkarską karierę w klubie Transvaal z rodzinnej Hagi. W 1937 roku przeszedł do innego zespołu z tego miasta – VUC Haga. Grał jako lewoskrzydłowy, a w pierwszych 3 sezonach zdobył aż 46 bramek w lidze. W sezonie 1938/1939 wywalczył tytuł króla strzelców Divisie West 2. Natomiast 21 maja 1938 zagrał po raz pierwszy w reprezentacji Holandii w przegranym 1:3 meczu z reprezentacją Szkocji. W tym samym roku został powołany na mistrzostwa świata we Francji i zagrał tam w przegranym 0:3 po dogrywce meczu 1/8 finału z Czechosłowacją.

W 1949 roku de Harder wystąpił w Holandii B w meczu z Francją B w Bordeaux. Spisał się udanie i był najlepszym zawodnikiem na boisku, co spowodowało, że spodobał się szefom zespołu Girondins Bordeaux i prezydent klubu, Pujolle, sprowadził de Hardera do swojego klubu. Girondins awansowali z Ligue 2 do Ligue 1, a de Harder stał się trzecim Holenderem w historii klubu z Bordeaux. Już w pierwszym sezonie po powrocie do pierwszej ligi Bordeaux wywalczyło tytuł mistrza Francji, a Bertus był uważany za gwiazdę oraz został najlepszym strzelcem zespołu z 21 golami na koncie. Po tym sezonie Francuzi nadali mu przydomki „Le bon prince” ("Dobry Książę"), „Le Divin Chauve” ("Boski Łysy"), „Le roi du terrain” ("król boiska") oraz Un diable frétillon ("ruchliwy diabeł"). W 1952 roku dotarł z Bordeaux do finału Pucharu Francji (3:5 z OGC Nice). W tamtym sezonie z 25 golami był po raz drugi w karierze najlepszym strzelcem zespołu.

W 1954 roku de Harder wrócił do Hagi i przez 2 sezony grał w tamtejszym zespole Holland Sport, a w 1956 roku ponownie trafił do Francji, do AS Angoulême. W 1958 roku zakończył piłkarską karierę w wieku 38 lat. W swoim ostatnim sezonie wywalczył mistrzostwo Ligue 2.

W reprezentacji Holandii de Harder wystąpił w 12 meczach i zdobył 3 gole (w 1939 roku w wygranym 3:2 meczu z Węgrami oraz 2 gole w 1940 roku w wygranym 4:2 meczu z Belgią).

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Podczas pobytu w Angouleme, de Harder został grając trenerem tego zespołu. W pierwszym sezonie został mistrzem Ligue 2. W 1960 roku opuścił Angouleme i szkolił między innymi FC Mulhouse, Saint-Louis, Biach i Jeumont, jednak ze zmiennym szczęściem.

We wrześniu 1977 roku de Harder został uhonorowany srebrnym medalem za zasługi we francuskim futbolu. Zmarł w 1982 roku w Jeumont.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Bertus de Harder w bazie National Football Teams (ang.)