Bernard (biskup Symbalonu) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Biskup tytularny Cembalo | |
Data i miejsce śmierci | około 1455 |
---|---|
Biskup pomocniczy wrocławski | |
Okres sprawowania | 1447–1455 |
Biskup pomocniczy poznański | |
Okres sprawowania | 1449–1455 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Nominacja biskupia | 15 maja 1447 |
Sakra biskupia | 1447 |
Bernard (zm. 1455, zapewne w Opawie) – duchowny katolicki, biskup pomocniczy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Bernard należał do zakonu augustianów-eremitów. 15 maja 1447 został biskupem tytularnym krymskiego Sembalonu (Cembalo)[a] i biskupem pomocniczym diecezji wrocławskiej. W 1449 został także biskupem pomocniczym diecezji poznańskiej. Był współkonsekratorem biskupa wrocławskiego Piotra Nowaka. Poświęcił kościół w Ołtaszynie.
Pochowany w kościele św. Jana Chrzciciela w Opawie. W prezbiterium tej świątyni zachowała się jego płyta nagrobna.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ twierdza Cembalo wzmiankowana jest przez Mickiewicza w jednym z sonetów krymskich pt. Ruiny zamku w Bałakławie (1899)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Czechowicz, Nagrobki późnogotyckie na Śląsku, Wrocław 2003.
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła katolickiego w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", wyd. 2, Warszawa 2000.