Benedykt IV – Wikipedia, wolna encyklopedia

Benedykt IV
Benedictus Quartus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Miejsce urodzenia

Rzym

Data i miejsce śmierci

lipiec 903
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

900-903

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

styczeń 900

Benedykt IV (łac. Benedictus IV, ur. w Rzymie, zm. w sierpniu 903[1]) – papież od stycznia 900 do lipca 903[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Mammolusa, Rzymianin. Wyświęcony na kapłana przez Formozusa, zwołał synod na Lateranie, który uprawomocnił jego święcenia i potwierdził ważność konsekracji na papieża[1]. Koronował w 901 roku Ludwika III z Prowansji, wnuka Ludwika II na cesarza, który jednak w rok później został pokonany przez Berengara I[1][2]. Kiedy 17 czerwca 900 arcybiskup Reims Fulko Czcigodny, został zamordowany, papież ekskomunikował winnych[1].

Kronikarz Flodoard z Reims przekazał, że w polityce Benedykt IV był ostrożny i rozważny[3]. Sławił jego miłosierdzie wobec sierot, wdów i ubogich. Papież zmarł w Rzymie, być może wskutek morderstwa, lecz brak na to dowodów[1], a pochowano go w bazylice św. Piotra.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 165-166. ISBN 83-06-02633-0.
  2. a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 58. ISBN 83-7006-437-X.
  3. Poczet papieży Michał Gryczyński

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]