French
DeutschBazylika św. Teresy z Ávili w Rzymie – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Kościół tytularny | |||||||||
 | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Rzym | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Bazylika mniejsza • nadający tytuł | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Rzymu  | |||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||
Położenie na mapie Lacjum  | |||||||||
| 41°54′40,8240″N 12°29′41,9640″E/41,911340 12,494990 | |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Bazylika św. Teresy z Ávili w Rzymie (wł. Basilica di Santa Teresa d'Avila) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.
Świątynia ta jest kościołem parafialnym oraz kościołem tytularnym, mającym również rangę bazyliki mniejszej[1].
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Bazylika znajduje się w III dzielnicy Rzymu – Pinciano (Q III) przy Corso d’Italia 37[1].
Patronka[edytuj | edytuj kod]
Patronką świątyni jest św. Teresa z Ávili – hiszpańska karmelitanka, mistyczka, reformatorka zakonu karmelitów, Doktor Kościoła, żyjąca w latach 1515–1582.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Projekt kościoła w stylu neoromańskim z wpływami północnoeuropejskimi jest dziełem Tullio Passarelli. Kamień węgielny pod budowę kościoła został położony w 1901 roku. Budynek był gotowy już w 1902 roku. W 1906 roku świątynia stała się kościołem parafialnym i jednocześnie nową parafię powierzono karmelitom bosym[2].
W dniu 29 października 1951 roku kościół otrzymał godność bazyliki mniejszej od papieża Piusa XII[3].
Architektura i sztuka[edytuj | edytuj kod]
Kościół wzniesiono z czerwonej cegły, z detalami architektonicznymi z wapienia. Został zbudowany na planie krzyża łacińskiego, ma trzy nawy, transept i półkolistą apsydę[2].
Fasada ma dwie kondygnacje. Na pierwszej kondygnacji znajduje się wejście, do którego prowadzi sześć stopni. Ma ono dwuspadowy ganek wsparty na dwóch szarych marmurowych kolumnach o rzeźbionych kapitelach. W tympanonie nad drzwiami umieszczono płaskorzeźbą przedstawiającą Chrystusa błogosławionego św. Teresę. Drzwi z brązu zostały zamontowane w 1983 roku. Ich autorem jest Serafino Melchiore, zdobiące je płaskorzeźby przedstawiają sceny z życia św. Teresy. Górna część pierwszej kondygnacji została ozdobiona niewysoką arkadą, nad którą wystaje gzyms, na obu jego końcach umieszczono rzeźbione marmurowe lwy autorstwa Armando Brasiniego[2].
Druga kondygnacja jest dwuspadowa z dużym centralnym oknem w szerokiej ramie i trzema małymi prostokątnymi kamiennymi tablicami ułożonymi wokół niego w trójkącie. Nad oknem znajduje się otwór w kształcie greckiego krzyża obramowany kamieniem[2].
Nawa główna ma sklepienie krzyżowe.
Kardynałowie prezbiterzy[edytuj | edytuj kod]
Bazylika św. Teresy z Ávili jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctae Theresiae Virginiss)[4]. Tytuł ten został ustanowiony 5 maja 1962 roku przez papieża Jana XXIII[4].
- Giovanni Panico (1962)
- Joseph-Marie-Eugène Martin (1965-1976)
- László Lékai (1976-1986)
- László Paskai OFM (1988-2015)
- Maurice Piat CSSp (2016-nadal)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Parrocchia Santa Teresa d'Avila. Diocesi di Roma. [dostęp 2020-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-03)]. (wł.).
- ↑ a b c d Santa Teresa d'Avila. Churches of Rome. [dostęp 2020-01-06]. (ang.).
- ↑ Basilica di Santa Teresa d’Avila. gcatholic.org. [dostęp 2020-01-06]. (ang.).
- ↑ a b Bazylika św. Teresy z Ávili w Rzymie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-01-06] (ang.).