Barwniki fotosyntetyczne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Barwniki fotosyntetyczne, barwniki asymilacyjne – grupa organicznych związków chemicznych, najczęściej pochodzenia lipidowego. Występują w specjalnych układach, głównie w komórkach zdolnych do przeprowadzania fotosyntezy. Odgrywają kluczową rolę w tym procesie – pochłaniają energię świetlną o określonej długości fali w celu zmagazynowania jej w postaci ATP i trioz. Określone grupy barwników nadają różną barwę komórkom lub organizmom, w których występują.

Ze względu na charakter chemiczny oraz pełnioną funkcję można je podzielić na:

• tetrapirolowe barwniki podstawowe (ich głównym zadaniem jest przeprowadzanie fotosyntezy):
  • chlorofile – występują w chloroplastach roślin oraz w sinicach (nadają zieloną barwę)
  • bakteriochlorofile – odmiana chlorofili, występująca u bakterii
• barwniki dodatkowe
• barwniki wspomagające:
  • karotenoidy (karoteny, ksantofile) – pomagają przeprowadzać fotosyntezę, a także chronią przed działaniem promieniowania UV oraz niektórymi szkodliwymi związkami chemicznymi; występują we wszystkich organizmach fotosyntezujących i u niektórych zwierząt (nadają barwę od żółtej do pomarańczowej)
  • fikobiliny – występują jedynie u niektórych glonów i sinic

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Encyklopedia Biologia, AgnieszkaA. Nawrot (red.), Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 51, ISBN 978-83-7327-756-4 .
• KazimierzK. Strzałka KazimierzK., Fotosynteza i chemosynteza, [w:] Fizjologia roślin, JanJ. Kopcewicz (red.), StanisławS. Lewak (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 272–330, ISBN 83-01-13753-3 .
• barwniki fotosyntetyczne, [w:] Słownik terminów biologicznych PWN [online] [dostęp 2013-07-23] .