Baltazar Dankwart – Wikipedia, wolna encyklopedia

Baltazar Dankwart I(lub Danquart) (zm. ok. 1622 lub ok. 1651) – senior rodu lutników, działał w Wilnie.

Jan Dankwart, przypuszczalnie syn Baltazara I, działał w Warszawie.
Baltazar Dankwart II, przypuszczalnie syn Jana, 1620-1682, działał w Wilnie. Historycy lutnictwa ze względu na niedostatek dokumentów o osobach Dankwartów opierają się na badaniu ocalałych instrumentów. Zachowały się nieliczne instrumenty obu Baltazarów w zbiorach Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu. Skrzypce Baltazara Dankwarta I przypominają budową skrzypce Marcina Groblicza. We wnętrzu skrzypiec zachowała się sygnatura:

Pod względem walorów dźwiękowych skrzypce z 1602 roku nie ustępują instrumentom wybitnych mistrzów włoskich.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Beniamin Vogel: Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2007, ISBN 978-837241557-8
• Józef M. Chomiński (red.) Historia muzyki powszechnej, t.2, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1965
• Tadeusz Ochlewski (red.) Dzieje muzyki polskiej, Interpress, Warszawa 1977