Bahadur Szah II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bahadur Szah II

Cesarz Państwa Wielkich Mogołów
Okres	od 1837 do 1858
Poprzednik	Akbar Szah II
Dane biograficzne
Dynastia	Wielcy Mogołowie
Data urodzenia	24 października 1775
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1862 Rangun
Ojciec	Akbar Szah II

Bahadur Szah II (ur. 24 października 1775, zm. 7 grudnia 1862 w Rangunie) – ostatni cesarz Mogołów, panował w Indiach w latach 1837–1858, był synem Akbar Szaha II.

Bahadur Szah II był ostatnim cesarzem Indii z dynastii Wielkich Mogołów. Po śmierci swojego ojca został osadzony na tronie w Delhi przez Brytyjczyków. Nie sprawował realnej władzy. Pisał poezję, wspierał finansowo poetów i pisarzy. Bahadur Szah II stał się mimowolnym symbolem dążeń Hindusów do niepodległości. Wzniecili oni w 1857 r. powstanie przeciwko Brytyjczykom. W następnym roku Bahadur Szah II został obalony, aresztowany i zesłany do stolicy Birmy – Rangunu. Jego synów zamordowali Brytyjczycy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan: Słownik władców świata. Kraków: Zielona Sowa, 2005, s. 709. ISBN 978-83-7435-077-8.