B-37 – Wikipedia, wolna encyklopedia

B-37
ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

641

Historia
Stocznia

Sudomech

Położenie stępki

18 lipca 1958

Wodowanie

5 listopada 1958

 MW ZSRR
Wejście do służby

5 listopada 1959

Wycofanie ze służby

11 stycznia 1962

Los okrętu

zatonął w wyniku eksplozji

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1957 ton
2475 ton

Długość

91,3 metra

Szerokość

7,5 metra

Zanurzenie testowe

280 metrów

Materiał kadłuba

stal AK-27

Napęd
3 silniki Diesla (6000 KM),
3 silniki elektryczne (8100 KM),
3 wały napędowe
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


16,8 węzła
16 węzłów

Zasięg

37.000 km przy prędkości 8 węzłów (na powierzchni),
700 km przy 2 węzłach (w zanurzeniu)

Uzbrojenie
22 torpedy
Wyrzutnie torpedowe

10 wyrzutni torpedowych 533 mm

Załoga

70

B-37radziecki okręt podwodny dalekiego zasięgu z napędem diesel-elektrycznym, projektu 641 (NATO: Foxtrot). 11 stycznia 1962 roku w Polarnym na skutek pożaru w przedziale torpedowym, spowodowanego prawdopodobnie zapłonem wodoru przez urządzenia elektryczne, doszło do eksplozji 11 zgromadzonych w nim torped. Okręt został całkowicie zniszczony wraz z większością załogi - ocalało 11 osób (dodatkowo dowódca kapitan II rangi A.S. Begieba, i dowódca BCZ-5, inż-kapitan lejtnant G.S Jakubenko, którzy nie znajdowali się wówczas na okręcie). Eksplozja ciężko uszkodziła także zakotwiczony przy nabrzeżu obok B-37 S-350 projektu 633 (NATO: Romeo). W wyniku wypadku, śmierć poniosło najprawdopodobniej 59 osób (a nie jak podaje się nieraz 112 osób) 40 członków załogi B-37, 11 członków załogi S-350 i 7 innych osób na nabrzeżu. Wydarzenia te były powodem zdymisjonowania adm. Andrieja Czabanienki ze stanowiska dowódcy Floty Północnej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.