Asfaltobeton – Wikipedia, wolna encyklopedia

Asfaltobeton, AC (ang. asphalt concrete), pot. „asfalt”^[1] – mieszanka mineralno-asfaltowa składająca się z mieszaniny kruszywa (m.in. kruszywa grubego i drobnego, piasku, wypełniacza (np. mączki kamiennej)) i asfaltu jako lepiszcza^[2]. Wraz z betonem cementowym (nawierzchnia sztywna) należą do dwóch najbardziej popularnych mieszanin wykorzystywanych do wykonywania nawierzchni drogowej^{[potrzebny przypis]}.

Rodzaje asfaltobetonów:

beton asfaltowy^[2]
asfalt lany^[2]
asfalt porowaty^{[potrzebny przypis]}
asfalt piaskowy^[2]
mastyks grysowy SMA^{[potrzebny przypis]}

Jest stosowany jako warstwa/warstwy w górnej konstrukcji podatnych drogowych nawierzchni asfaltowych i utwardzonych nawierzchni lotniskowych (dróg startowych, dróg kołowania). Może służyć jak warstwa:

ścieralna
wiążąca
podbudowa zasadnicza

Układany na podbudowie wykonanej np. z mechanicznie zagęszczonego kruszywa tworzy nawierzchnię podatną, natomiast układana na chudym betonie tworzy nawierzchnię półsztywną

^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ asfalt. [w:] Słownik języka polskiego [on-line]. PWN. [dostęp 2018-07-05].
↑ ^a ^b ^c ^d beton, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-07-05] .

[SJP-1] sfalt. [w:] Słownik języka polskiego [on-line]. PWN. [dostęp 2018-07-05].

[ency-2] beton, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-07-05] .

[1]

[2]