Antoni Frenzel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antoni Frenzel (ur. 7 sierpnia 1790 w Gościęcinie, powiat Koźle, zm. 3 kwietnia 1873 we Fromborku), duchowny katolicki pochodzący ze Śląska^[1], biskup pomocniczy warmiński.

Studiował teologię i filozofię w Ołomuńcu i Wrocławiu; we Wrocławiu obronił doktorat teologii. Święcenia kapłańskie przyjął w 1817 r. Pracował jako duszpasterz i dyrektor seminarium nauczycielskiego w Głogówku; w 1821, m.in. ze względu na znajomość języka polskiego, został przeniesiony na Warmię i prowadził zajęcia w Liceum Hozjanum w Braniewie. W 1826 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego^[2]. Otrzymał kanonikat w kapitule warmińskiej (1831), został również wikariuszem generalnym diecezji warmińskiej (1835) oraz proboszczem katedry fromborskiej (1841). Dwukrotnie zarządzał diecezją po śmierci kolejnych biskupów – Hohenzollerna (1836) i Hattena (1841), a w 1852 sam został wyniesiony do godności biskupiej, jako biskup pomocniczy warmiński ze stolicą tytularną Areopolis; sakrę biskupią przyjął 6 marca 1853.

Położył duże zasługi dla szkolnictwa polskiego na Warmii. Wzbogacił bibliotekę braniewskiego Hozjanum, dążył do obsadzania stanowisk nauczycielskich osobami znającymi język polski. Był autorem kilku prac teologicznych (po łacinie).

Źródła[edytuj | edytuj kod]

• Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, ISBN 83-211-1311-7, Warszawa 2000.
• Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1983.
• Anton Frenzel [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-06-30]  (ang.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]