Anton Jugow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anton Jugow
Антон Югов
Pełne imię i nazwisko	Anton Tanew Jugow
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1904 ; Polikastro↗
Data śmierci	6 lipca 1991
	Premier Bułgarii
Okres	od 18 kwietnia 1956; do 17 marca 1962
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Komunistyczna
Poprzednik	Wyłko Czerwenkow
Następca	Todor Żiwkow
	Minister Spraw Wewnętrznych
Okres	od 9 września 1944; do 20 stycznia 1950
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Komunistyczna
Poprzednik	Wergił Dimow
Następca	Rusi Christozow
	Minister przemysłu ciężkiego
Okres	od 20 stycznia 1950; do 1954
Poprzednik	Wyłko Goczew
Następca	Tano Cołow
	Odznaczenia
	;

Anton Tanew Jugow bułg. Антон Танев Югов (ur. 15 sierpnia 1904 w Rugunowcu w Macedonii Egejskiej, zm. 6 lipca 1991 w Sofii), bułgarski działacz komunistyczny. Od 1928 członek Bułgarskiej Partii Komunistycznej (BPK), uczestnik powstania wrześniowego 1923.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po I wojnie światowej wraz z rodziną przeniósł się do Płowdiwu, gdzie pracował w zakładach tytoniowych, tam też związał się z ruchem komunistycznym. Od 1928 członek Bułgarskiej Partii Komunistycznej. W latach 1934–1936 przebywał w Moskwie, gdzie ukończył Międzynarodową Szkołę Leninowską. W 1937 powrócił do Bułgarii i został sekretarzem Komitetu Centralnego Bułgarskiej Partii Robotniczej (komunistycznej). Używał pseudonimu Paszko. W 1941 aresztowany przez policję i osadzony w obozie pracy Gonda Woda. W 1942 został skazany na karę śmierci, ale wyroku nie wykonano.

W 1944 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych w rządzie Kimona Georgiewa. Odpowiadał za podporządkowanie organów bezpieczeństwa Bułgarskiej Partii Robotniczej (komunistycznej) i przeprowadzenie samosądów na przedstawicielach dawnej elity politycznej. W latach 1944-1964 zasiadał w bułgarskim parlamencie^[1].

W 1950 objął stanowisko ministra przemysłu ciężkiego, w rządzie kierowanym przez Wyłko Czerwenkowa. Po jego odsunięciu stanął na czele rządu, kierując nim do 1962. Pod jego rządami doszło do pełnej kolektywizacji rolnictwa^[2]. W 1972 został oskarżony o prowadzenie działalności antypartyjnej i wykluczony z KC BPK^[3]. Zrehabilitowano go w styczniu 1990.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 530-531. ISBN 978-954-430-603-8.
↑ The Collectivization of Agriculture in Communist Eastern Europe: Comparison and Entanglements. Budapeszt: Central European University Press, 2014, s. 366–368. ISBN 978-6155225635.
↑ Martin McCauley & Stephen Carter, Leadership and Succession in the Soviet Union, Eastern Europe, and China, M.E. Sharpe, 1986, s. 143.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Angeł Curakow: Encikłopedia prawitelstwata na Byłgaria. Sofia: 2005. ISBN 954-402-058-6. (bułg.).

[1] Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 530-531. ISBN 978-954-430-603-8.

[oxford-2] The Collectivization of Agriculture in Communist Eastern Europe: Comparison and Entanglements. Budapeszt: Central European University Press, 2014, s. 366–368. ISBN 978-6155225635.

[3] Martin McCauley & Stephen Carter, Leadership and Succession in the Soviet Union, Eastern Europe, and China, M.E. Sharpe, 1986, s. 143.

[1]

[2]

[3]

Księstwo Bułgarii (1878–1908)	Burmow (1879) metropolita Klemens (1879–1880) Cankow (1880) Karawełow (1880–1881) Ehrnrooth (1881) Sobolew (1882–1883) Cankow (1883–1884) Karawełow (1884–1886) metropolita Klemens (1886) Karawełow (1886) Radosławow (1886–1887) Stoiłow (1887) Stambołow (1887–1894) Stoiłow (1894–1899) Grekow (1899) Iwanczow (1899–1901) Petrow (1901) Karawełow (1901–1902) Danew (1902–1903) Petrow (1903–1906) Petkow (1906–1907) Stanczow (1907) Gudew (1907–1908)
Carstwo Bułgarii (1908–191946)	Malinow (1908–1911) Geszow (1911–1913) Danew (1913) Radosławow (1913–1918) Malinow (1918) Teodorow (1918–1919) Stambolijski (1919–1923) Cankow (1923–1926) Lapczew (1926–1931) Malinow (1931) Muszanow (1931–1934) Georgiew (1934–1935) Złatew (1935) Toszew (1935) Kjoseiwanow (1935–1940) Fiłow (1940–1943) Gabrowski (1943) Bożiłow (1943–1944) Bagrianow (1944) Murawiew (1944) Georgiew (1944–1946)
Ludowa Republika Bułgarii (1946–1990)	Dimitrow (1946–1949) Kołarow (1949–1950) Czerwenkow (1950–1956) Jugow (1956–1962) Żiwkow (1962–1971) Todorow (1971–1981) Filipow (1981–1986) Atanasow (1986–1990) Łukanow (1990)
Republika Bułgarii (od 1990)	Popow (1990–1991) Dimitrow (1991–1992) Berow (1992–1994) Indżowa (1994–1995) Widenow (1995–1997) Sofijanski (1997) Kostow (1997–2001) Sakskoburggotski (2001–2005) Staniszew (2005–2009) Borisow (2009–2013) Rajkow (2013) Oreszarski (2013–2014) Bliznaszki (2014) Borisow (2014–2017) Gerdżikow (2017) Borisow (2017–2021) Janew (2021) Petkow (2021–2022) Donew (2022–2023) Denkow (2023–2024) Gławczew (od 2024)