Anna Kalenkiewicz-Mirowiczowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anna Krystyna Kalenkiewicz-Mirowiczowa (ur. 23 czerwca 1903 w Łęczycy, zm. 1967) – polska historyk, badaczka dziejów Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób Anny Kalenkiewicz-Mirowiczowej na Cmentarzu Bródnowskim.

Urodziła się w rodzinie Jana (1875–1960) i Heleny z Zawadzkich. Była starszą siostrą Macieja (1906–1944) i Wojciecha (1914–1939), oficerów Wojska Polskiego i kawalerów Orderu Virtuti Militari.

Absolwentka historii USB, uczennica Stanisława Kościałkowskiego (1927 mgr - Stanowisko sejmików litewskich wobec upadku Antoniego Tyzenhauza[1]).

Jej mężem był Anatol Mirowicz[2]. Pochowana na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 16F-7-18).

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Rozkład partii Tyzenhauza na tle sejmików litewskich, Wilno 1933.
  • Państwowe Gimnazjum im. św. Kazimierza w Nowej Wilejce. Wspomnienia Ireny Kontowt-Okulewiczowej, Anny Krystyny Kalenkiewicz-Mirowiczowej, red. L. J. Malinowski, Bydgoszcz 2003.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bogumił Zwolski, Wykaz tematów prac doktorskich oraz prac magisterskich i nauczycielskich w zakresie historii, przyjętych w latach 1923-1933 przez komisję Egzaminacyjną Wydz. Humanistycznego U.S.B. [w:] Księga pamiątkowa Koła Historyków Słuchaczy Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie 1923-1933, Wilno: Zrzeszenie Kół Naukowych 1933, s. 368
  2. Michał Kozłowski, Nauczyciel i wychowawca. O uczniach Stanisława Kościałkowskiego [w:] Stanisław Kościałkowski pamięci przywrócony, red. Małgorzata Dąbrowska, Warszawa–Łódź IPN 2016, s. 130-179 [1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej B. Zakrzewski, Sejmiki Wielkiego Księstwa Litewskiego XVI-XVIII w., Warszawa 2000, s. 14.
  • Była taka szkoła. Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Wilnie 1915-1939, red. E. Sławińska-Zakościelna, Londyn 1987, s. 155-158.
  • Michał Kozłowski, Nauczyciel i wychowawca. O uczniach Stanisława Kościałkowskiego [w:] Stanisław Kościałkowski pamięci przywrócony, red. Małgorzata Dąbrowska, Warszawa–Łódź IPN 2016, s. 130-179 [2].