Anna Dylikowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anna Dylikowa
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1912
Kraków

Data i miejsce śmierci

29 września 2000
Łódź

profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: dydaktyka geografii, geografia fizyczna, geomorfologia
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

1965

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
Grób Anny i Jana Dylików na Starym Cmentarzu w Łodzi

Anna Dylikowa (także: Anna Dylik; ur. 1 maja 1912 w Krakowie, zm. 29 września 2000 w Łodzi) – polska geograf i geomorfolog. Żona Jana Dylika.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka lekarza psychiatry Stefana Borowieckiego i Jadwigi Świętochowskiej. W 1935 ukończyła studia na Uniwersytecie Poznańskim, w latach 1937–1939 komendantka żeńskiej komendy łódzkiej chorągwi harcerek ZHP. W czasie wojny uczestniczka ruchu oporu i organizatorka tajnego nauczania (1940-1944).

Profesor Uniwersytetu Łódzkiego od 1965 roku. W latach 1975–1982 dyrektor Instytutu Geografii . Członek Łódzkiego Towarzystwa Naukowego oraz Polskiego Towarzystwa Geologicznego[1]. Przewodnicząca Zgromadzenia Głównego Polskiego Towarzystwa Geograficznego (1981–1990). Założycielka Olimpiady Geograficznej (1974) i długoletnia (aż do śmierci) przewodnicząca Komitetu Głównego Olimpiady.

Zginęła tragicznie, potrącona przez nietrzeźwego rowerzystę, pochowana na Starym Cmentarzu w Łodzi przy ul. Ogrodowej.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • O metodzie badań strukturalnych w morfologii glacjalnej (1952)
  • Geografia Polski. Krainy geograficzne (1973)
  • Ziemia i człowiek (współautor) (1992)

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

opracowano na podst. materiału źródłowego[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]