Anioł w szafie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anioł w szafie
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1987

Data premiery

8 lutego 1988

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

91 min

Reżyseria

Stanisław Różewicz

Scenariusz

Stanisław Różewicz

Główne role

Jerzy Trela
Grażyna Barszczewska

Muzyka

Jerzy Satanowski

Zdjęcia

Jerzy Wójcik

Scenografia

Teresa Barska

Kostiumy

Maria Wiłun
Hanna Ćwikło

Montaż

Krystyna Rutkowska

Produkcja

Studio Filmowe „Tor”

Anioł w szafie – polski dramat z 1987 roku w reżyserii Stanisława Różewicza i z jego scenariuszem. Porusza problematykę odpowiedzialności, wyborów i sumienia[1]. Stanowi nawiązanie do filmu S. Różewicza Kobieta w kapeluszu z roku 1984. Widzowie i krytycy[kto?] dopatrzyli się też nawiązań do powieści Upadek Alberta Camusa oraz do filmów Powiększenie (reż. Michelangelo Antonioni) i Wybuch (reż. Brian De Palma)[potrzebny przypis].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Protagonistą jest Jan (Jerzy Trela) – filmowy realizator dźwięku. To człowiek wrażliwy, oddany pracy i poważany. Nosi w sobie tajemnicę, która rzutuje na jego chłodny stosunek do otoczenia. Przed laty słyszał wołanie o pomoc, lecz jej nie udzielił. Był w tym czasie z Elżbietą (Beata Paluch).

W jego życiu zaczynają się dziać dziwne rzeczy – nietypowe zakłócenia podczas nagrywania dźwięku i zaginięcie mikrofonu, ponadto reżyser realizowanego filmu (Piotr Machalica) ma wyrzuty sumienia, że nie pokaże w nim całej prawdy. Jan radzi mu, żeby posłuchał tego wewnętrznego głosu. Sam też nie daje sobie rady ze wspomnieniami i wyrzutami sumienia. Psychiatra diagnozuje u niego tzw. „tłumienie świadomości”. W dodatku żona Jana, Teresa (Grażyna Barszczewska), ma problemy w pracy.

Jan postanawia odnaleźć Elżbietę, ale nie jest to łatwe. Dowiaduje się, że po tej pamiętnej nocy, gdy słyszał głos wołający go o ratunek, w pobliżu znaleziono zwłoki mężczyzny, a zaraz później Elżbieta wyjechała. Jan próbuje też odzyskać skradziony mikrofon, przy czym zostaje ciężko pobity. Potem widzi różne dziwne rzeczy.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

oraz:

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1987 – nagroda za zdjęcia dla Jerzego Wójcika na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
  • 1987 – nagroda za dźwięk dla Wiesławy Dembińskiej na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
  • 1988 – Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1987 dla Stanisława Różewicza
  • 1988 – Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1987 dla Jerzego Wójcika
  • 1988 – Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1987 dla Wiesławy Dembińskiej
  • 1988 – Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1987 dla Jerzego Treli

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 23. ISBN 978-83-60292-30-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]