Angelika Rösch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Angelika Rösch
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1977
Berlin

Wzrost

172 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

1996

Trener

Uli Marten

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 5 ITF

Najwyżej w rankingu

69 (24 lutego 2003)

Australian Open

1R (2003)

Roland Garros

1R (2003)

Wimbledon

1R (2002, 2003)

US Open

1R (2002, 2003)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

107 (17 marca 2003)

Angelika Rösch (ur. 8 czerwca 1977 w Berlinie) – niemiecka tenisistka. Osiągnęła w swojej karierze 69. miejsce w światowym rankingu WTA Tour w lutym 2003 roku.

Grając w zawodowych turniejach od 1996 roku, głównie ITF, wygrała pięć turniejów singlowych i sześć deblowych tej rangi.

Jej najlepszym rokiem w karierze był rok 2002, w którym osiągnęła pierwszą setkę rankingu WTA Tour oraz zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym w Wimbledonie. W tym samym roku trzykrotnie pokonała Jelenę Diemientjewą będącą w tym czasie w pierwszej dwudziestce światowego rankingu.

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 14 lipca 2002 Palermo Ceglana Bułgaria Ljubomira Baczewa Rosja Jekatierina Sysojewa
Rosja Jewgienija Kulikowska
4:6, 3:6

Wygrane turnieje rangi ITF[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 27/11/1995 Brazylia São Paulo ITF 10 000 twarda Niemcy Sabine Haas 6:1, 5:7, 6:2
2. 06/09/1998 Niemcy Hechingen ITF 10 000 ziemna Czechy Olga Blahotova 6:4, 5:7, 7:5
3. 30/09/2001 Włochy Werona ITF 25 000 ziemna Słowacja Zuzana Kučová 6:4, 6:0
4. 22/04/2007 Włochy Bari ITF 25 000 ziemna Włochy Giulia Gabba 6:4, 6:7, 7:5
5. 28/09/2008 Włochy Lecce ITF 25 000 ziemna Bośnia i Hercegowina Mervana Jugić-Salkić 6:4, 6:7, 7:5

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]