Andrzej Pawłowicz Sapieha – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Pawłowicz Sapieha
Ilustracja
Herb
Lis
Rodzina

Sapiehowie herbu Lis

Data urodzenia

1539

Data śmierci

11 października 1621

Ojciec

Paweł Iwanowicz Sapieha

Matka

Aleksandra Chodkiewicz

Żona

Krystyna Dembińska

Andrzej Pawłowicz Sapieha herbu Lis (ur. 1539, zm. przed 11 października 1621) – smoleński w 1621 roku, wojewoda połocki w latach 1597-1613, kasztelan miński w 1592 roku, podczaszy litewski w 1588 roku, stolnik litewski w 1588 roku, wójt połocki w latach 1597-1613, starosta rumborski od ok. 1572 roku do 1580 roku, rotmistrz Jego Królewskiej Mości[1].

Był synem Pawła, przyrodnim bratem Mikołaja i Bohdana.

W latach 1575-1578 brał udział w obronie Inflant przed Rosją. Jako zastępca Mikołaja Radziwiłła „Rudego” pod Kiesią rozbił z 5-6 tys. żołnierzy trzykrotnie silniejsze wojska moskiewskie.

Po objęciu tronu przez Zygmunta III dzięki wsparciu kanclerza Lwa Sapiehy uzyskał w 1588 urząd podczaszego litewskiego. 29 maja 1592 został mianowany kasztelanem mińskim. Ze względu na niesprzyjającą aurę polityczną i wzrastające w Połocku sympatie promoskiewskie próbował od roku 1600 odsprzedać województwo połockie, co udało mu się dopiero w 1613.

Kilkakrotnie przebywał za granicą, głównie we Włoszech: w 1579, 1592 i 1608.

Stary i schorowany został mianowany wojewodą smoleńskim. Prawdopodobnie tego urzędu nie zdążył objąć.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego Spisy Tom 5. Ziemia połocka i województwo połockie XIV–XVIII wiek, pod redakcją Henryka Lulewicza, Warszawa 2018, s. 292.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]