French
DeutschAndrzej Rettinger – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 19 kwietnia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 sierpnia 2001 |
| Zawód | |
| Współmałżonek | |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Lalki i Aktora w Lublinie Teatr Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze Teatr Lalek "Chochlik" we Wrocławiu Teatr Lalek w Wałbrzychu Teatr Ziemi Opolskiej w Opolu Olsztyński Teatr Lalek | |
Andrzej Rettinger (ur. 19 kwietnia 1924 w Warszawie, zm. 5 sierpnia 2001 w Konstancinie-Jeziornie) – polski aktor i reżyser teatralny, uczestnik powstania warszawskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach II wojny światowej zdał maturę na tajnych kompletach. Był żołnierzem Armii Krajowej (ps. Rawicz), służąc w 3 kompanii 3 Batalionu Pancernego AK "Golski". Podczas powstania walczył na warszawskim Śródmieściu, natomiast po jego upadku trafił do niewoli niemieckiej i został osadzony w Stalagu X B w Sandbostel (nr jeniecki 225136). Po wyzwoleniu obozu wstąpił w szeregi polskiej 1 Dywizji Pancernej.
W 1947 roku powrócił do Polski. W latach 1948-1953 studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, z której to uczelni został usunięty decyzją Komisji Dyscyplinarnej za przynależność do AK oraz udział w powstaniu warszawskim. Przez kolejne cztery lata pracował w domach kultury w Szczecinie i Jeleniej Górze. Następnie pracował w teatrach lalkowych na terenie całego kraju: jako aktor-lalkarza w Teatrze Lalki i Aktora w Lublinie (1957-1959), Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze (1959-1963 oraz 1969-1970), Teatrze Lalek "Chochlik" we Wrocławiu (1964-1966), Teatrze Lalek w Wałbrzychu (1966-1969) i w Teatrze Lalek przy Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1970-1972) oraz jako reżyser teatralny: ponownie w Teatrze Lalek "Chochlik" we Wrocławiu, przemianowanym następnie na Wrocławski Teatr Lalek (1966-1969 i 1979-1984) oraz w Olsztyńskim Teatrze Lalek. Gościnnie reżyserował również w teatrach lalek w Rabce-Zdroju[1], Rzeszowie[2], Słupsku[3] oraz w Białymstoku. W 1964 roku otrzymał III nagrodę za widowisko "Lodoiska" Wojciecha Bogusławskiego oraz II nagrodę za reżyserię na II Festiwale Teatrów Lalek w Opolu. W 1972 roku złożył eksternistyczny egzamin reżyserski.
W 1951 roku zawarł związek małżeński z Marią Anielą Straszewską – również reżyserka teatralną[4]. Pochowany w kwaterze artystów na cmentarzu parafialnym w Skolimowie (Konstancin-Jeziorna).
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Lalka (1968)
- Czerwone i złote (1969)
- Nos (1971)
- Zasieki (1973)
- A jeśli będzie jesień (1976) – urzędnik wręczający odznaczenia kombatantom
- Do krwi ostatniej... (1978) – Józef Retinger
- Do krwi ostatniej (serial, 1979, odc. 1, 2, 5) – Józef Retinger
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Premiery 1971-1990. www.rabcio.nowotarski.pl. [dostęp 2018-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-14)]. (pol.).
- ↑ Tygrys Pietrek. www.teatrmaska.pl. [dostęp 2018-09-05]. (pol.).
- ↑ Bajki Pana Brzechwy. www.e-teatr.pl. [dostęp 2018-09-05]. (pol.).
- ↑ Ród TARNOWSKI , h. Leliwa, and their Relatives. www.rodtarnowski.com. [dostęp 2018-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-03)]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Rettinger. www.1944.pl. [dostęp 2018-09-05]. (pol.).
- Edyta Kosik: Andrzej Rettinger (1924-2001). www.dziennikteatralny.pl, 2018-04-20. [dostęp 2018-09-05]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Rettinger w bazie filmpolski.pl
- Andrzej Rettinger, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].