Andrzej Kotoński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Kotoński

Data i miejsce urodzenia	21 września 1961 Oświęcim
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	176 cm
Pozycja	napastnik (prawoskrzydłowy)
Uchwyt	lewy
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole –1999 Unia Oświęcim 1999–2001 GKS Tychy 2001 Zagłębie Sosnowiec 2001–2004 Unia Oświęcim
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole  Polska

Andrzej Kotoński (ur. 21 września 1961 w Oświęcimiu) – polski hokeista, wieloletni zawodnik Unii Oświęcim, reprezentant Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Naukę hokeja zaczął w 1973, a w pierwszej drużynie Unii zadebiutował w wieku 18 lat^[1]. Wieloletni zawodnik tego klubu. Poza dwuletnim okresem gry w Tychach i epizodem w Sosnowcu, od 2001 ponownie w macierzystym klubie^[2]. W tym czasie był najstarszym zawodnikiem polskiej ekstraligi^[3]. W barwach Polski uczestniczył w turnieju mistrzostw świata w 1991.

Po zakończeniu kariery był kierownikiem drużyny Unii^[4]. Został także zawodnikiem drużyny weteranów Unii^[5]. Ponadto grał jako zawodnik w piłce nożnej 5-cioosobowej, żonaty z Marią, ma dwoje dzieci: Marcina i Paulinę^[6].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

• Awans do Grupy A mistrzostw świata: 1991

Klubowe

• Złoty medal mistrzostw Polski (8 razy): 1992, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004 z Unią Oświęcim
• Srebrny medal mistrzostw Polski (7 razy): 1991, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997 z Unią Oświęcim
• Puchar Polski (2 razy): 2001 z GKS Tychy, 2003 z Unią Oświęcim

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Kotoński w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Andrzej Kotoński w bazie Eurohockey.com (ang.)