Zbigniew Drzymuchowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Drzymuchowski
Andrzej Karewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1893
Jasło

Data i miejsce śmierci

1969
Nowy Sącz

Przebieg służby
Lata służby

do 1929

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

26 pułk piechoty

Stanowiska

oficer sztabowy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola

Zbigniew Drzymuchowski ps. „Andrzej Karewicz” (ur. 2 kwietnia 1893 w Jaśle, zm. 1969 w Nowym Sączu[1]) – major piechoty Wojska Polskiego, wydalony z korpusu oficerskiego w 1939, aktor filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był zawodowym oficerem cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 85[2][3][4]. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1913[5], a porucznika ze starszeństwem z 1 września 1915 w korpusie oficerów piechoty[6][7].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej. Służył w 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich. W czerwcu 1921 był przydzielony do Szpitala Okręgowego Lwów[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 200. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 24 Pułku Piechoty w Łucku na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu[10][11]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. Po awansie został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu[13][14]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do 26 Pułku Piechoty we Lwowie na stanowisko kwatermistrza[15]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko oficera sztabowego pułku[16][17]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[18], a z dniem 31 maja tego roku przeniesiony w stan spoczynku[19].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[20].

17 stycznia 1938 Sąd Okręgowy w Warszawie skazał go na karę pięciu lat pozbawienia wolności za zgwałcenie pensjonarki[21]. Za ten czyn został w 1939 wydalony z korpusu oficerskiego[22].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[24][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Karewicz w bazie NITROFILM
  2. Schematismus 1914 ↓, s. 549.
  3. Ranglisten 1916 ↓, s. 438.
  4. a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 745.
  5. Schematismus 1914 ↓, s. 281.
  6. Ranglisten 1916 ↓, s. 103.
  7. Ranglisten 1918 ↓, s. 149.
  8. Spis oficerów 1921 ↓, s. 129, 604.
  9. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 40.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 547.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 194, 406.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  13. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 182, 350.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 269.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 297.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
  17. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 42, 174.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 138.
  20. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 968.
  21. Artysta filmowy skazany na 5 lat więzienia za uwiedzenie pensjonarki. „Orędownik”. 16, s. 5, 1938-01-21. Warszawa. .
  22. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 802.
  23. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 42.
  24. Na podstawie bazy filmpolski.pl

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]