Andrzej Brończyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Brończyk

Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1951 Inowrocław
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 2000 Bydgoszcz
Wzrost	178 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub Goplania Inowrocław
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1968–1970 Goplania Inowrocław 1970–1992 Zawisza Bydgoszcz 693 (?) 1992–1993 Pomezania Malbork 16 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1993–1998 Zawisza Bydgoszcz (asystent trenera) 1998–1999 Zawisza Bydgoszcz 1999–2000 (j) Start Radziejów
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Andrzej Brończyk (ur. 4 lutego 1951 w Inowrocławiu, zm. 31 grudnia 2000 w Bydgoszczy) – polski bramkarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął w Goplanii Inowrocław. Potem przeniósł się do Zawiszy Bydgoszcz i grał tam przez 22 lata, przez co jest do dziś nazywany legendą bydgoskiego klubu. Wystąpił dla niego w 693 spotkaniach ligowych. Brończyk w sezonie 1992/93 grał także w Pomezanii Malbork. Karierę piłkarską zakończył w wieku 41 lat. Od 1999 do 2000 prowadził IV-ligową drużynę Start Radziejów.

Zmarł 31 grudnia 2000 na atak serca.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Od 2002 w Bydgoszczy odbywa się memoriał im. Andrzeja Brończyka. Jego imieniem nazwany jest również skwer na bydgoskim osiedlu Leśne, na którym znajduje się tablica upamiętniająca piłkarza.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Brończyk w bazie 90minut.pl
• Andrzej Brończyk na pomezania.pl (pol.)
• Andrzej Brończyk. Wraz z nim umarła wierność klubom, artykuł Mateusza Rokuszewskiego. weszlo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-29)]. na weszlo.com (pol.)
• Doczekał się tablicy - opowieść o Andrzeju Brończyku