Andrij Kurkow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrij Jurijowycz Kurkow, ukr. Андрі́й Юрійович Курко́в (ur. 23 kwietnia 1961) – ukraiński pisarz i scenarzysta filmowy pochodzenia rosyjskiego, piszący w językach ukraińskim i rosyjskim. Zdobył popularność dzięki błyskotliwemu czarnemu humorowi. W swoich powieściach opisuje współczesną rzeczywistość ukraińską. Najbardziej znana powieść Kurkowa to Kryptonim „Pingwin”.

Urodził się w małej miejscowości Budogoszcz w okręgu leningradzkim. W roku 1983 w Kijowie ukończył Kijowską Państwową Akademię Pedagogiczną Języków Obcych. W latach 1985–1987 odbywał służbę wojskową w więzieniu w Odessie. Był redaktorem naczelnym wydawnictwa Dnipro.

Jest autorem 13 powieści, 5 książek dla dzieci, ponad 20 scenariuszy. Jego książki przetłumaczono na 21 języków. Po pomarańczowej rewolucji, którą Kurkow wspierał, jego wydawnictwo rosyjskie rozwiązało z nim kontrakt z powodu publicznego, negatywnego wypowiadania się o polityce rosyjskiej.

Jak sam twierdzi, pisać zaczął w wieku sześciu lat. Posiadał nietypową pasję – kolekcjonowanie kaktusów. Liczba nazbieranych okazów dochodziła do półtora tysiąca. Ambitnie chciał nauczyć się ich nazw łacińskich. Dzięki temu zdołał szybko opanować inne języki: angielski, francuski, niemiecki, japoński, gruziński i polski. Został tłumaczem przysięgłym języka japońskiego. Ogromnie popularny na Zachodzie, wydawany m.in. w Niemczech, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii. Najbardziej znaną (pod różnymi tytułami w różnych krajach) książką jest Kryptonim „Pingwin” oraz jej kolejne części: Przyjaciel zmarłego i Prawo ślimaka. Andrij Kurkow z rodziną mieszka na stałe na Ukrainie, w miejscowości Łazariwka.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

1991 – Nie priwiedi mienia w Kengaraks (Не приведи меня в Кенгаракс)
1991 – 11 nieobykowiennostiej iż żizni cziepuchonosikow, ich druziej i znakomych (11 необыкновенностей из жизни чепухоносиков, их друзей и знакомых) (książka dla dzieci); przekł. ukr. 2003
1993 – Bikfordow mir (Бикфордов мир)
1996 – Kryptonim „Pingwin” (Смерть постороннего); przekł. ukr. 2000, przekł. pol. 2004
1997 – Piknik na l’du (Пикник на льду)
1997 – Dobry anioł śmierci (Добрый ангел смерти); przekł. ukr. 2009, przekł. pol. 2010
2000 – Igra w otriezannyj paliec (Игра в отрезанный палец); przekł. ukr. 2003
2000 – Gieografija odinocznogo wystrieła, trylogia: cz. 1: Skazanie ob. Istinno narodnom kontrolerie, cz. 2: Sud’ba popugaja, cz. 3: Pula naszła gieroja (География одиночного выстрела, Кн. 1: Сказание об истинно народном контролере, Кн. 2: Судьба попугая, Кн. 3: Пуля нашла героя)
2001 – Miłyj drug, towariszcz pokojnika (Милый друг, товарищ покойника)
2002 – Prawo ślimaka (Закон улитки) (ciąg dalszy Pikniku na ldu); przekł. pol. 2009
2003 – Sady gospodina Miczurina (Сады господина Мичурина)
2004 – Ostatnia miłość prezydenta (Остання любов президента); przekł. ukr. 2005, przekł. pol. 2007
2004 – Tonkaja matiematika strasti (Тонкая математика страсти); przekł. ukr. 2005
2005 – Lubimaja piesnia kosmopolita (Любимая песня космополита); przekł. ukr. 2005
2006 – Prikluczienija cziepuchonosikow (Приключения чепухоносиков) (książka dla dzieci)
2007 – Szkoła kotowozduchoplawanija (Школа котовоздухоплавания) (książka dla dzieci); przekł. ukr. 2007
2008 – Kazka pro pylososyka Goszu (Казка про пилососика Гошу) (książka dla dzieci)
2007 – Nocznoj molocznik (Ночной молочник); przekł. ukr. 2008
2010 – Sadownik iz Oczakowa (Садовник из Очакова)
2011 – Forel’ a’la nieżnost’ (Форель a’la нежность)
2012 – L’wowskaja gastrola Dżimi Hendriksa (Львовская гастроля Джими Хендрикса); przekł. ukr. 2012

Scenariusze:

1990 Wychid (Вихід)
1991 Jama (Яма)
1992 Nedil’na wtecza (Недільна втеча)
1992 Nicz pro kochannia (Ніч про кохання)
1993 Jelysejs’ki pola (Єлисейські поля)
1993 Lapka (Ляпка)
1996 Smert’ postoronnoho (Смерть постороннього)
1997 Pryjatel’ nebiżczyka (Приятель небіжчика)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Biografia Kurkowa. folio.com.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ukr.).
O twórczości autora (ukr.)