Andrij Biłecki (polityk) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrij Biłecki
Андрій Євгенійович Білецький
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1979
Charków

Przebieg służby
Formacja

Gwardia Narodowa Ukrainy

Jednostki

pułk „Azow”

Stanowiska

dowódca pułku „Azow”

Główne wojny i bitwy

wojna w Donbasie

Odznaczenia
Order „Za odwagę” III klasy (Ukraina)
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrij Jewhenijowycz Biłecki (ukr. Андрій Євгенійович Білецький; ur. 5 sierpnia 1979 w Charkowie) – ukraiński skrajnie prawicowy[1][2][3][4] polityk, wojskowy. Lider partii Korpus Narodowy, oraz były dowódca pułku „Azow”[5]. Przez jego członków nazywany niegdyś "Białym wodzem"[6][7].

W wyborach parlamentarnych w październiku 2014 roku jako kandydat niezależny uzyskał mandat deputowanego VIII kadencji Rady Najwyższej[5][8].

W lutym 2016 jako współautor wystosował otwarty list do radnych Lwowa, w którym wskazywał na potrzebę lepszej współpracy w ochronie wspólnego dziedzictwa i zwiększenia wzajemnego zaufania ze środowiskami polskimi[9].

BBC w 2014 r.[10] i The Moscow Times[11] w 2015 r. opisały Bileckiego jako zwolennika białej supremacji. W 2014 roku socjolog Volodymyr Ishchenko oskarżył go o bycie "faktycznym neonazistą" z powodu jego zaangażowania w Patriot Ukrajiny i pułku „Azow”.[12]

W 2018 r. The Guardian poinformował, że Biłecki "w ostatnich latach stonował swoją retorykę"[13]

Jednak w 2022 r. The Independent nadal opisywał go jako zwolennika białej supremacji, podczas gdy The Daily Telegraph donosił, że był znany jako "Biały Przywódca".[14][15]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ukraine vote could push the country into chaos, „BBC News”, 24 października 2014 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  2. ↑ Josh Cohen, Ukraine Should Beware the Azov Extremists [online], The Moscow Times, 20 lipca 2015 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  3. ↑ Who are Ukraine’s neo-Nazi Azov Battalion? [online], The Independent, 24 marca 2022 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  4. ↑ Our Foreign Staff, Inside Azov, the far-Right brigade killing Russian generals and playing a PR game in the Ukraine war, „The Telegraph”, 18 marca 2022, ISSN 0307-1235 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  5. ↑ a b P. Terpiłowski, Polska w doktrynie geopolitycznej Ruchu Azowskiego, s. 194, [w:] Wschodnioznawstwo, Oficyna Wydawnicza Arboretum, 2017.
  6. ↑ Svenskar strider för ukrainsk nazibataljon – Sveriges Radio (szw.)
  7. ↑ The 23 political prisoners that parliament set free on Feb. 24 – News LUC (ang.)
  8. ↑ На 217 окрузі в Києві перемагає комбат «Азова» Білецький (ukr.)
  9. ↑ Treść listu, zamieszczona w inicjującym tę akcję miesięczniku "Szturm"
  10. ↑ Ukraine vote could push the country into chaos, „BBC News”, 24 października 2014 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  11. ↑ Josh Cohen, Ukraine Should Beware the Azov Extremists [online], The Moscow Times, 20 lipca 2015 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  12. ↑ Volodymyr Ishchenko, Ukraine has ignored the far right for too long – it must wake up to the danger, „The Guardian”, 13 listopada 2014, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  13. ↑ Marc Bennetts, Ukraine's National Militia: 'We're not neo-Nazis, we just want to make our country better', „The Guardian”, 13 marca 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  14. ↑ Who are Ukraine’s neo-Nazi Azov Battalion? [online], The Independent, 24 marca 2022 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  15. ↑ Our Foreign Staff, Inside Azov, the far-Right brigade killing Russian generals and playing a PR game in the Ukraine war, „The Telegraph”, 18 marca 2022, ISSN 0307-1235 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrij_Biłecki_(polityk)&oldid=72983571”