Andrés de la Calleja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrés de la Calleja

Portret José de Carvajala y Lancastera
Data i miejsce urodzenia	1705 Ezcaray, Hiszpania
Data i miejsce śmierci	1785 Madryt, Hiszpania
Narodowość	hiszpańska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	barok
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrés de la Calleja – hiszpański malarz barokowy.

Studiował w Madrycie. Był nadwornym malarzem Ferdynanda VII i dyrektorem nowo powstałej Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych Św. Ferdynanda. Współpracował z Królewską Manufakturą Tapiserii Santa Bárbara malując kartony do tapiserii – wzory do produkcji gobelinów^[1].

Karol III był opiekunem jednej z największych świątyń w Madrycie – Kościoła San Francisco el Grande. Korzystający z protekcji króla zakon franciszkanów zamówił siedem obrazów mających zdobić ołtarze świątyni, a ich wykonanie zlecono siedmiu znanym malarzom epoki. Wśród wyróżnionych niewątpliwym zaszczytem artystów znalazł się również Calleja oraz: Francisco Goya, Mariano Salvador Maella, Francisco Bayeu, Gregorio Ferro, Antonio González Velázquez i José del Castillo. Malowidła powstały w latach 1781-83^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]