Ana Pascu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ana Pascu
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 września 1944
Bukareszt

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 2022
Bukareszt

Wzrost

163 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rumunia
Igrzyska olimpijskie
brąz Meksyk 1968 szermierka
(floret druż.)
brąz Monachium 1972 szermierka
(floret druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Hawana 1969 floret druż.
srebro Ankara 1970 floret druż.
brąz Turyn 1961 floret druż.
brąz Montreal 1967 floret druż.
brąz Wiedeń 1971 floret ind.
brąz Göteborg 1973 floret druż.
brąz Grenoble 1974 floret druż.
Odznaczenia
Kawaler Orderu Zasługi (Rumunia)

Ana Pascu także Ana Derșidan i Ana Ene (ur. 22 września 1944 w Bukareszcie, zm. 6 kwietnia 2022[1] tamże) – rumuńska florecistka, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W 1963 roku zdobyła złoty medal na mistrzostwach świata juniorów.

Na igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku została zgłoszona do startu w turnieju drużynowym, jednak ostatecznie nie wystąpiła. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Tokio była piąta w zawodach drużynowych i dziewiąta w indywidualnych. Następnie zdobyła brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku, gdzie reprezentacja Rumunii w składzie: Ecaterina Stahl-Iencic, Ileana Gyulai-Drîmbă, Olga Szabó-Orbán, Ana Ene i Maria Vicol zajęła drużynowo trzecie miejsce. Kolejny medal zdobyła podczas igrzysk olimpijskich w Monachium w 1972, wspólnie z Ecateriną Stahl-Iencic, Olgą Szabó-Orbán i Ileaną Gyulai-Drîmbą ponownie zajmując trzecie miejsce w zawodach w zawodach drużynowych. W turnieju indywidualnym odpadła w pierwszej rundzie. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku, zajmując 7. miejsce drużynowo i 28. indywidualnie.

Podczas mistrzostw świata w Turynie w 1961 roku wspólnie z Olgą Szabó-Orbán, Ecateriną Orb-Lazăr, Marią Vicol i Getą Sachelarie zajęła trzecie miejsce w turnieju drużynowym. W tej samej konkurencji zdobyła także złoty medal na mistrzostwach świata w Hawanie (1969), srebrny na mistrzostwach świata w Ankarze (1970) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Montrealu (1967), mistrzostwach świata w Göteborgu (1973) i mistrzostwach świata w Grenoble (1974). Ponadto wywalczyła również brązowy medal w turnieju indywidualnym na mistrzostwach świata w Wiedniu w 1971 roku, plasując się za Francuzką Marie-Chantale Demaille i Węgierką Ildikó Rejtő[2].

Po zakończeniu kariery sportowej została trenerką i działaczką. W latach 1982-2013 stała na czele związku szermierczego w swojej ojczyźnie, a w latach 2004-2021 była wiceprezydentem FIE. Odznaczona Orderem Zasługi Sportowej III Klasy (1968 i 1973), Orderem Zasługi (2000) i Orderem Zasługi Sportowej I Klasy (2004).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]