Amy Nixon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amy Nixon
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 września 1977,
Saskatoon

Obywatelstwo

Kanada

Informacje klubowe
Klub

The Glencoe Club, Calgary

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
Brąz
Turyn 2006
Mistrzostwa świata
Brąz
Lethbridge 2012
Tournament of Hearts
Srebro
Regina 2008
Złoto
Red Deer 2012
Złoto
Grand Prairie 2016
Brąz
St. Catharines 2017
Canadian Olympic Curling Trials
Złoto
Halifax 2005
Srebro
Edmonton 2009

Amy Nixon (ur. 29 września 1977 w Saskatoon, Saskatchewan) – curlerka kanadyjska, medalistka olimpijska z 2006, brązowa medalistka mistrzostw świata i dwukrotna mistrzyni Kanady.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W curling gra od 14. roku życia. Jako skip (kapitan) zdobyła złoty medal igrzysk zimowych Saskatchewanu w 1994. Do 2012 występowała jako trzecia w zespole Shannon Kleibrink, z tą ekipą zdobyła m.in. Puchar Kanady w 2005. Na igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 zdobyła brązowy medal[1].

Nixon dwukrotnie wygrała mistrzostwa Alberty[2], co dało jej możliwość wystąpienia na Tournament of Hearts w 2004 i 2008. W pierwszych zajęła 6. miejsce, w kolejnych zawodach drużyna Kleibrink doszła już do finałów, gdzie przegrała z Jennifer Jones 4:6. W 2009 zajęła 3. miejsce podczas Alberta Scotties Tournament of Hearts.

Zespół Shannon Kleibrink, którego była członkiem zakwalifikował się do Roar of the Rings 2009 – turnieju wyłaniającego reprezentację na ZIO 2010. W finale zawodów Kleibrink przegrała z Cheryl Bernard 6:7[3].

Pomiędzy Team Nixon a Team Nedohin[edytuj | edytuj kod]

W 2012 Nixon wystąpiła w Scotties Tournament of Hearts 2012 jako rezerwowa w zespole Heather Nedohin, zespół Shannon Kleibrink w rywalizacji prowincjonalnej nie zakwalifikował się do fazy finałowej. Podczas turnieju w Red Deer reprezentantki Alberty zdobyły tytuły mistrzowskie pokonując w finale 7:6 Kolumbię Brytyjską (Kelly Scott). Jako rezerwowa wystąpiła w trzech spotkaniach rundy grupowej MŚ 2012, Kanadyjki awansowały do fazy play-off i wygrywając z Koreankami (Kim Ji-sun) zajęły 3. miejsce[4].

Nixon na koniec sezonu 2011/2012 odeszła z drużyny Kleibrink. W latach 2012–2014 była kapitanem swojego zespołu z The Glencoe Club. Ponownie pełniła rolę rezerwowej zawodniczki w ekipie Heather Nedohin, tym razem w turnieju Canadian Olympic Curling Trials 2013. Z drużyną tą związała się od sezonu 2014/2015 i grała na pozycji trzeciej[5].

Z Chelsea Carey[edytuj | edytuj kod]

Po sezonie 2014/2015 Heather Nedohin ogłosiła zakończenie kariery. Skipem jej drużyny (Nixon, Peterman, Peters) została Chelsea Carey. W 2016 roku jej drużyna zwyciężyła w Scotties i pojechała na mistrzostwa świata, gdzie zajęła czwarte miejsce.

W 2017 roku w Scotties dotarła do fazy play-off, gdzie przegrały 1:8 z drużyną Kristy McCarville[6]. W meczu o brązowy medal, ponownie przeciwko McCarville, zwyciężyły 7:4[7]. Po zawodach Nixon ogłosiła zakończenie zawodowej kariery w curlingu[8].

Wielki Szlem[edytuj | edytuj kod]

Turniej[9] 2006/2007 2007/2008 2008/2009 2009/2010 2010/2011 2011/2012 2012/2013 2014/2015
Autumn Gold SF F W x QF F x QF
Manitoba Lotteries SF W x A A A A A*
Colonial Square ?* ?* ?* ?* A* A* x A
Masters ?* ?* ?* ?* ?* x* QF x
Canadian Open
Players’ Championships x x F QF QF A A

Nierozgrywane[edytuj | edytuj kod]

Turniej[9] 2006/2007 2007/2008 2008/2009 2009/2010 2010/2011
Wayden Transportation SF QF x
Sobeys Slam SF x A
Legenda
* = turniej niezaliczany do cyklu Wielkiego Szlema
= turniej nie odbył się
A = nie uczestniczyła
x = nie zakwalifikowała się do fazy finałowej
QF = ćwierćfinał
SF = półfinał
F = finał
W = zwycięstwo

Drużyna[edytuj | edytuj kod]

Czwarta Trzecia Druga Otwierająca
2016/2017 Chelsea Carey Amy Nixon Jocelyn Peterman Laine Peters
2015/2016
2014/2015 Heather Nedohin
2013/2014 Amy Nixon Nadine Chyz Whitney Eckstrand Heather Rogers
2012/2013 Tracy Bush
2007/2012 Shannon Kleibrink Amy Nixon Bronwen Webster Chelsey Matson
2010/2011
2009/2010
2008/2009
2007/2008
2006/2007 Christine Keshen
2004/2006 Glenys Bakker
2003/2004 Stephanie Marchand

CTRS[edytuj | edytuj kod]

Pozycje drużyn Amy Nixon w rankingu CTRS[10]:

  • 2013/2014: 40.
  • 2012/2013: 29.
  • 2011/2012: 11.
  • 2010/2011: 3.
  • 2009/2010: 5.
  • 2008/2009: 1.
  • 2007/2008: 2.
  • 2006/2007: 5.
  • 2005/2006: 3.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Studiowała na University of Calgary, ukończyła m.in. studia prawnicze. Jej ojciec Daryl pełnił na igrzyskach turyńskich funkcję trenera kanadyjskiej reprezentacji kobiecej w curlingu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ZIO 2006 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  2. Past Provincial Champions – Women
  3. 2009 Tim Hortons Roar of the Rings – Women. [dostęp 2010-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-13)].
  4. MŚ 2012 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  5. McEwen: Players’ changing landscape. 2014-04-14. [dostęp 2014-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-26)]. (ang.).
  6. McCarville crushes Carey to roll into Scotties semifinal [online], www.sportsnet.ca [dostęp 2023-08-29] (ang.).
  7. Chelsea Carey beats Krista McCarville to win bronze at Scotties [online], www.sportsnet.ca [dostęp 2023-08-29] (ang.).
  8. Donna Spencer, Carey rink earns bronze in third Nixon's swan song [online], Regina Leader-Post [dostęp 2023-08-29] (ang.).
  9. a b Profil w bazie World Curling Tour. [dostęp 2014-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
  10. Historical CTRS Results. [dostęp 2014-10-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]