Ameryka Brytyjska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2013-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ameryka Brytyjska

British America

1607–1783
Flaga
Ameryka Brytyjska w 1763 roku
Stolica	brak[a]
Ustrój polityczny	monarchia konstytucyjna
Pierwszy Król	Jakub I Stuart
Ostatni Król	Jerzy III Hanowerski
Zależne od	Wielka Brytania
Waluta	funt szterling
Religia dominująca	anglikanizm
Multimedia w Wikimedia Commons

Ameryka Brytyjska (ang. British America) – anachroniczny termin odnoszący się do terenów zależnych od Korony brytyjskiej lub parlamentu w Ameryce Północnej i Środkowej, na Karaibach oraz w Gujanie. Oficjalnie kolonie brytyjskie w Ameryce znane były jako Ameryka Brytyjska i Brytyjskie Indie Zachodnie do czasu deklaracji niepodległości przez Stany Zjednoczone w 1776 roku. Po tym wydarzeniu terytoria w kontynentalnej Ameryce pozostające w posiadaniu Wielkiej Brytanii (zbliżone, choć nie tożsame z terytorium współczesnej Kanady) określane były mianem Brytyjskiej Ameryki Północnej.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]