Alojzy Bordino – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiony
Alojzy Bordino
Luigi Bordino
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1922
Castellinaldo w prowincji Cuneo we Włoszech

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1977
Turyn

Beatyfikacja

2 maja 2015
Turyn
przez Franciszka
(legat Angelo Amato)

Wspomnienie

25 sierpnia

Alojzy Bordino (wł. Luigi Bordino) (ur. 12 sierpnia 1922 w Castellinaldo w prowincji Cuneo we Włoszech, zm. 25 sierpnia 1977 w Turynie) – włoski pielęgniarz, członek Braci św. Józefa Benedykta Cottolengo, błogosławiony Kościoła katolickiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Andrea Bordino urodził się 12 sierpnia 1922 roku. Ukończył szkołę podstawową. Podczas II wojny światowej, w styczniu 1942 roku, został wcielony do 4 Pułku Artylerii Górskiej (zgrupowanie Pinerolo Dywizji Cunnense) w Albanii[1]. Wysłany wraz z bratem na front wschodni trafił do niewoli pod Wałujkami. Przeszedł obozy gułagu na Syberii i w Uzbekistanie. Wrócił do Włoch w październiku 1945 roku.

23 lipca 1946 roku wstąpił do Małego Domu Opatrzności Bożej, znanego także pod nazwą Kottolengo w Turynie i rok później, 23 lipca 1947, rozpoczął nowicjat. W roku 1948 przyjął imię Alojzy (Luigi). W latach 1950–1951 uczęszczał na kurs pielęgniarstwa i uzyskał specjalizację w chirurgii ortopedycznej. W czerwcu 1975 zdiagnozowano u niego białaczkę szpikową. Zmarł 25 sierpnia 1977 roku w wieku 55 lat.

21 stycznia 1991 roku został otwarty jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym, który zakończył się 17 listopada 1993 i został zatwierdzony 20 kwietnia 1994 roku. 12 kwietnia 2003 roku papież Jan Paweł II ogłosił go czcigodnym[2]. W roku 2014 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych promulgowała dekret uznający cud przypisywany jego wstawiennictwu[3]. Jego beatyfikacja odbyła się 2 maja 2015 roku[4]. Tego dnia, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kardynał Angelo Amato, w imieniu papieża Franciszka, ogłosił go błogosławionym[5].

4 maja 2008 roku orkiestra Turyńskiej Brygady Górskiej zorganizowała w salonie „Piccola Casa” koncert na jego cześć[1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Agasso Domenico, Fratel Luigi Bordino, Effatá Editrice, Cantalupa 2010. ISBN 88-7402-564-5
  • Carena Domenico, Fratel Luigi la Roccia, Edizioni san Paolo, Cinisello Balsamo 2003. ISBN 88-215-5033-8
  • Salcito Michele, L' infermiere dei poveri, Effatá editrice, Cantalupa 2007. ISBN 88-7402-314-6
  • Michele Salcito, Fratel Luigi degli ospedali. Le virtú del Beato Bordino (1922–1977) dei Fratelli di san G. B. Cottolengo, Giacomo Lanzetti, Torino: La Fontana di Siloe, 2015, ISBN 978-88-6737-047-4, OCLC 1045890799.
  • Carena Michele, Dalla Siberia al Cottolengo, Elledici, Leumann 1984.
  • Cavicchioli Carlo, Il santo che venne dal freddo, Edizioni Paoline, Milano 1992.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Andrea Bordino (Fratel Luigi di Maria Consolata). Vecio.it. [dostęp 2015-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-07)]. (wł.).
  2. ↑ Venerabile Luigi della Consolata (Andrea Bordino). santiebeati.it. [dostęp 2015-03-28]. (wł.).
  3. ↑ Dekrety Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych - Życie Zakonne. Życie Zakonne. [dostęp 2015-04-05]. (pol.).
  4. ↑ ASSOCIAZIONE PRO BEATIFICAZIONE FRATEL LUIGI BORDINO. NEXT EVENT. [dostęp 2015-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-01)]. (wł.).
  5. ↑ Fratel Bordino, l’alpino-infermiere oggi viene proclamato beato. lastampa.it. [dostęp 2015-05-02]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alojzy_Bordino&oldid=63367079”