Alicja Falniowska-Gradowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alicja Falniowska-Gradowska
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1924
Brańsk

Data i miejsce śmierci

15 września 2020
Kraków

profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych
Specjalność: historia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1962
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1971
Instytut Historii PAN

Profesura

1987

Instytut

Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk

Okres zatrudn.

1956-1995

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Alicja Falniowska-Gradowska (ur. 10 stycznia 1924 w Brańsku[1], zm. 15 września 2020 w Krakowie[2][3]) – historyk, profesor w Instytucie Historii PAN.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób prof. Alicji Falniowskiej-Gradowskiej na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Szkołę średnią (Gimnazjum Leonii Rudzkiej)[4] ukończyła w Warszawie. W 1946 rozpoczęła studia na Wydziale Rolnym UJ[5]. W 1951 uzyskała stopień magistra z ekonomii i historii gospodarczej[5]. Jej promotorem był Stefan Inglot, a podstawą rozprawa Uwarstwienie ludności wiejskiej w Polsce w XVI wieku[5].

Podjęła następnie studia aspiranckie przy Katedrze Historii Nowożytnej[5]. Stopień doktora otrzymała w 1962 pod kierunkiem Celiny Bobińskiej[5]. W 1956 znalazła zatrudnienie w Instytucie Historii PAN, gdzie pracowała do 1995[5][1], Stopień doktora habilitowanego (w IH PAN) zdobyła w 1971, tytuł profesora w 1987[6]. W latach 1983–1992 wykładała na WSP w Krakowie[7].

Zajmowała się głównie problematyką społeczno-gospodarczą Polski XVIXVIII wieku, sięgała również do badań nad metrologią historyczną, dziejami urzędów w dawnej Polsce i edycji źródeł. Z racji tego ostatniego należała do Komitetu Wydawnictw Źródłowych PAN w latach 1972-1982[6]. Przez 30 lat była członkinią Komisji Nauk Historycznych PAN w Krakowie (1966-1996)[6]. Od 2001 do 2009 należała do redakcji „Krakowskiego Rocznika Archiwalnego[6]. Wypromowała kilkudziesięciu magistrów historii oraz 3 doktorów[8]. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[9].

Jest matką profesora malakologii Andrzeja Falniowskiego[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • 1962 edycja (wraz z I. Rychlikową) Lustracja województwa krakowskiego 1789, cz. 1, powiat krakowski, proszowicki i księski, Wrocław – Warszawa – Kraków, PAN, 1962
  • 1963 edycja (wraz z I. Rychlikową) Lustracja województwa krakowskiego 1789, cz. 2, powiat lelowski oraz starostwo kłobuckie i brzeźnickie, Wrocław – Warszawa – Kraków, PAN, 1963
  • 1964 Świadczenia poddanych na rzecz dworu w królewszczyznach województwa krakowskiego...
  • 1971 Ostatnie lata działalności Sądu Referendarskiego Koronnego
  • 1982 Studia nad Społeczeństwem województwa krakowskiego w XVIII wieku
  • 1973 edycja Lustracja województwa krakowskiego 1765, cz. 1: powiaty sądecki, szczyrzycki, biecki, czchowski oraz księstwa zatorskiego i oświęcimskie., Warszawa – Kraków, PWN, 1973
  • 1990 1993 współautorstwo Spisów urzędników województw krakowskiego i sandomierskiego XVI–XVIII wieku
  • 1995 Ojców w dziejach i legendach

Była członkiem zwyczajnym Międzynarodowej Komisji Metrologii Historycznej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Leksykon profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946-2006, Wyd. Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2006, s. 109
  2. a b Danowska 2021 ↓, s. 682.
  3. Alicja Gradowska. nekrologi.wyborcza.pl, 18 września 2020. [dostęp 2020-09-18].
  4. Alicja Falniowska-Gradowska. W czterdziestolecie pracy twórczej na niwie historycznej. [dostęp 2021-04-23].
  5. a b c d e f Danowska 2021 ↓, s. 679.
  6. a b c d Danowska 2021 ↓, s. 680.
  7. Leksykon profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946–2006. Kraków: 2006, s. 109.
  8. Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006 ↓, s. 109.
  9. Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006 ↓, s. 110.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Prof. dr hab. Alicja Falniowska-Gradowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-01-16].