French
DeutschAlice Saunier-Seïté – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Pełne imię i nazwisko | Alice Louise Emilienne Saunier-Seïté |
|---|---|
| Imię i nazwisko po urodzeniu | Alice Louise Emilienne Saunier |
| Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1925 |
| Data i miejsce śmierci | 5 sierpnia 2003 |
| Sekretarz stanu ds. uniwersytetów Francji | |
| Okres | od 12 stycznia 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister ds. uniwersytetów Francji | |
| Okres | od 10 stycznia 1978 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | Roger-Gérard Schwartzenberg (jako sekretarz stanu) |
| Minister delegowany ds. rodziny i sytuacji kobiet Francji | |
| Okres | od 4 marca 1981 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
    | |
Alice Louise Emilienne Saunier-Seïté wcześniej Alice Louise Emilienne Saunier[1] (ur. 26 kwietnia 1925 w Saint-Jean-le-Centenier[2], zm. 5 sierpnia 2003 w Paryżu[3][4]) – francuska uczona, polityczka[5] Partii Republikańskiej, minister ds. uniwersytetów.
Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła Institut national des langues et civilisations orientales (INALCO) i następnie poświęciła się pracy naukowej i od 1965 do 1968 była profesorem na Uniwersytecie w Rennes. Następnie jako pierwsza kobieta została w 1968 dziekanem Uniwersytetu w Breście. Od 1969 w Paryżu była profesorem do 1970 na Université de Paris V oraz do 1973 na Université de Paris XI, gdzie od 1970 do 1971 była prorektorem. Od 1970 do 1973 była dyrektorką w Instytucie Uniwersytetu Technicznego (IUT) w Sceaux. Od 1973 do 1976 jako pierwsza kobieta była rektorem Akademii w Reims. W latach 1981 do 1994 była profesorem w Conservatoire national des arts et métiers. W 1995 została członkiem Académie des sciences morales et politiques, gdzie zajęła miejsce zmarłego Bernarda Chenota[2][3][4].
Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]
W okresie od 12 stycznia 1976 do 10 stycznia 1978 była sekretarzem stanu ds. uniwersytetów w pierwszym rządzie Chiraca oraz w pierwszym i drugim rządzie Barre’a, a następnie do 13 maja 1981 ministrem ds. uniwersytetów w drugim i trzecim rządzie Barre’a. W tym ostatnim rządzie była również od 4 marca 1981 ministrem delegowanym ds. rodziny i sytuacji kobiet[6]. W latach 1977-1983 była zastępczynią merem Manso. Następnie współpracowała z paryskim samorządem[2].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Les Vallées septentrionales du massif Oetztal (1963)
- Contribution à l’étude du Suedfoehn d’Innsbrück (1965)
- Le comte Boissy d’Anglas, conventionnel et pair de France (1980)
- En première ligne : de la communale aux universités (1982)
- Remettre l’Etat à sa place (1984, współautorka)
- L’Europe à la carte (1985, współautorka)
- Le Cardinal de Tournon, de Richelieu à François Ier (1997)
- Les Courtenay : destin d’une illustre famille bourguignonne (1998)
- Dictionnaire des monuments d’Ile-de-France (1999, współautorka)
- Giscard à deux voix (2000)[2]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 1973 – Komandor Orderu Palm Akademickich
- 1986 – Oficer Legii Honorowej
- 1994 – Komandor Legii Honorowej[1]
- 1997 – Wielki Oficer Orderu Narodowego Zasługi[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Décret du 1er avril 1994 portant promotion. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2021-02-26]. (fr.).
- ↑ a b c d Alice Saunier-Séïté. academiesciencesmoralesetpolitiques.fr. [dostęp 2021-02-26]. (fr.).
- ↑ a b Alice Saunier-Séïté. A woman in Napoleon's footsteps. theguardian.com. [dostęp 2021-02-26]. (ang.).
- ↑ a b Décès d'Alice Saunier-Seité, ex-ministre de Giscard. nouvelobs.com. [dostęp 2021-02-26]. (fr.).
- ↑ Stanowisko Rady Języka Polskiego w sprawie żeńskich form nazw zawodów i tytułów. pan.pl. [dostęp 2021-02-26]. (pol.).
- ↑ LES GOUVERNEMENTS ET LES ASSEMBLÉES PARLEMENTAIRES SOUS LA Ve RÉPUBLIQUE. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2021-02-26]. (fr.).
- ↑ ORDRE NATIONAL DU MERITE. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2021-02-26]. (fr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
