Aleksiej Batałow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksiej Batałow

Imię i nazwisko	Aleksiej Władimirowicz Batałow
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1928 Włodzimierz nad Klaźmą
Data i miejsce śmierci	15 czerwca 2017 Moskwa
Zawód	aktor, reżyser, scenarzysta
Współmałżonek	Gitana Leontienko
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksiej Władimirowicz Batałow (ros. Алексе́й Влади́мирович Бата́лов; ur. 20 listopada 1928 we Włodzimierzu nad Klaźmą, zm. 15 czerwca 2017 w Moskwie^[1]) – radziecki i rosyjski aktor filmowy i teatralny, zajmujący się również okazjonalnie reżyserią filmową, scenariopisarstwem oraz dubbingiem. Bratanek aktora Nikołaja Batałowa.

Największe triumfy święcił od lat 50. do 70. Na MFF w Cannes zdobył nagrodę aktorską za rolę w filmie Żurbinowie (1954) Iosifa Chejfica.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studium teatralne przy moskiewskim teatrze MCHAT i przez kilka lat występował na scenie. Na ekranie pojawił się po raz pierwszy w epizodzie filmu Zoja (1944).

Międzynarodową sławę i uznanie przyniosła mu główna rola Borisa w filmie Lecą żurawie (1957) Michaiła Kałatozowa. Do jego największych osiągnięć aktorskich należy również rola fizyka atomowego Gusiewa w filmie Dziewięć dni jednego roku (1962) Michaiła Romma^[2] i drugoplanowa rola w nagrodzonym Oscarem filmie Moskwa nie wierzy łzom (1980) Władimira Mieńszowa.

Dwukrotnie żonaty. Od 1963 roku mąż artystki cyrkowej Gitany Leontienko.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

aktor[edytuj | edytuj kod]

• Zoja (1944)
• Wielka rodzina (1954)
• Matka (1955)
• Śledztwo (1955)
• Lecą żurawie (1957) jako Boris
• Dama z pieskiem (1960)
• Dziewięć dni jednego roku (1962) jako Gusiew, fizyk atomowy
• Jeden dzień szczęścia (1963)
• W mieście (1966)
• Żywy trup (1968)
• Ucieczka (1970)
• Gwiazda zwodniczego szczęścia (1975)
• Moskwa nie wierzy łzom (1980)

reżyser[edytuj | edytuj kod]

• 1959: Szynel
• 1966: Trzech grubasów (wspólnie z Josifem Szapiro)
• 1972: Gracz

scenariusz[edytuj | edytuj kod]

• 1977: Zajączek i mucha

role głosowe[edytuj | edytuj kod]

• 1975: Jeżyk we mgle jako narrator
• 1986-1987: Pingwinek Lolo jako narrator

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Bohater Pracy Socjalistycznej (1989)
• Dwa Ordery Lenina (1967, 1989)
• Ludowy Artysta ZSRR (1976)
• Nagroda Państwowa ZSRR (1981)
• Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej (2005)

Źródło:^[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 251.
• Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 403-411.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Aleksiej Batałow w bazie IMDb (ang.)
• Aleksiej Batałow w bazie Filmweb
• Aleksiej Batałow – sylwetka na stronie www.viperson.ru (ros.)