Aleksandr Majorow (kombinator norweski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Majorow
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1957 ; Gorki
Klub	Dynamo Gorki
Wzrost	162 cm
Debiut w PŚ	29.12 1983, Oberwiesenthal; (7. miejsce - Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	29.12 1983, Oberwiesenthal; (7. miejsce - Gundersen)
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa świata

Aleksandr Borisowicz Majorow (ros. Александр Борисович Майоров, ur. 6 czerwca 1957 w Gorkim) – radziecki kombinator norweski, brązowy medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą duża impreza w karierze Majorowa były Mistrzostwa Świata w Lahti w 1978 roku, gdzie indywidualnie zajął jedenastą pozycję. Dwa lata później wystartował na Igrzyskach Olimpijskich w Lake Placid, gdzie trzynasty wynik na skoczni i szósty czas biegu pozwoliły mu zająć siódme miejsce. Podczas Mistrzostw Świata w Oslo w 1982 roku zajął piąte miejsce w zawodach drużynowych.

W Pucharze Świata zadebiutował 29 grudnia 1983 roku w Oberwiesenthal. Zajął wtedy siódme miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena i tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W pozostałych konkursach sezonu 1983/1984 punktował trzykrotnie, ale w czołowej dziesiątce uplasował się tylko raz – 24 marca 1984 roku w Štrbskim Plesie był ósmy. W klasyfikacji generalnej zajął dwudzieste miejsce. W lutym 1984 roku wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Sarajewie, gdzie rywalizację ukończył na czternastym miejscu. Miesiąc później osiągnął swój największy sukces wspólnie z Aleksandrm Proswirninem i Ildarem Garifulinem zdobywając brązowy medal w sztafecie na Mistrzostwach Świata w Rovaniemi.

W sezonie 1984/1985 nie punktował w zawodach Pucharu Świata, wobec czego nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W styczniu 1985 roku wystąpił na Mistrzostwach Świata w Seefeld, zajmując dwunaste miejsce w konkursie indywidualnym. Ponadto w zawodach drużynowych wraz z Allarem Levandim i Aleksandrem Proswirninem zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Finlandii o nieco ponad 3 punkty. W 1985 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska Olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
7.	19 lutego	1980	Lake Placid	Indywidualnie K-90/15 km	432.200 pkt	-23.065 pkt	Ulrich Wehling
14.	12 lutego	1984	Sarajewo	Indywidualnie K-90/15 km	422.595 pkt	-35.265 pkt	Tom Sandberg

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
11.	20 lutego	1978	Lahti	Indywidualnie K-90/15 km	435.24 pkt	-24.79 pkt	Konrad Winkler
5.	26 lutego	1982	Oslo	Sztafeta K-90/3x5 km^[1]	1295.92 pkt	-104.56 pkt	NRD
3.	18 marca	1984	Rovaniemi	Sztafeta K-90/3x5 km^[2]	1189.46 pkt	-5.94 pkt	Norwegia
12.	18 stycznia	1985	Seefeld	Gundersen K-90/15 km	410.10 pkt	-36.41 pkt	Hermann Weinbuch
4.	25 stycznia	1985	Seefeld	Sztafeta K-90/3x5 km^[3]	1276.90 pkt	-77.56 pkt	RFN