French
DeutschAleksander Zdanowicz (prawnik) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 porucznik artylerii | |
| Pełne imię i nazwisko | Aleksander Maria Zdanowicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 września 1898 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Aleksander Maria Zdanowicz (ur. 28 września 1898 w Opolu, data i miejsce śmierci nieznane) – porucznik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, prawnik.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 28 września 1898 w Opolu, w ówczesnym powiecie nowoaleksandryjskim guberni lubelskiej[1], w rodzinie Juliana i Aleksandry z Nowakowskich[2].
W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 3 Dywizjonu Artylerii Konnej, a za wykazane męstwo został odznaczony Srebrynym Krzyżem Orderu Virtuti Militari[3][4].
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 sierpnia 1920 i 35. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5][6]. W 1922 miał przydział w rezerwie do 3 Dywizjonu Artylerii Konnej[7], w 1923 do 10 Dywizjonu Artylerii Konnej w Jarosławiu[8], a w 1924 do 12 Dywizjonu Artylerii Konnej w Ostrołęce[9]. 29 stycznia 1932 prezydent RP nadał mu stopień porucznika rezerwy z dniem z 2 stycznia 1932 i 72. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. Był wówczas oficerem rezerwy 9 Dywizjonu Artylerii Konnej w Baranowiczach[10]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowogródek. Miał wówczas przydział w rezerwie do 1 Pułku Artylerii Lekkiej Legionów w Wilnie[11].
Do 25 lutego 1927 był sędzią śledczym Sądu Okręgowego w Nowogródku, a następnie podprokuratorem przy Sądzie Okręgowym w Nowogródku[12]. 30 września 1929 „na skutek podania” został przeniesiony ze stanowiska wiceprokuratora Sądu Okręgowego w Nowogródku na stanowisko wiceprokuratora Sądu Okręgowego w Wilnie[13][14], w 1931 na stanowisko prokuratora Sądu Okręgowego w Nowogródku[15][16][17], w 1935 na stanowisko prokuratora Sądu Okręgowego w Grodnie[18], a 16 października 1936 „na skutek podania” na stanowisko prokuratora Sądu Okręgowego w Wilnie[19][1][20][21]. 16 lipca 1938 został mianowany prezesem Sądu Okręgowego w Grodnie[22][23].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3142[2] – 1922[24][25]
- Złoty Krzyż Zasługi – 9 listopada 1932 „za zasługi na polu wymiaru sprawiedliwości”[26][27]
- Medal Niepodległości – 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[28][1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[27]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[27]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[27]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-02]..
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Górecki 1929 ↓, s. 32.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 428.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 866.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 789.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 336.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 810.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 731.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932, s. 111.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140, 613.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 7, s. 153, 1927-04-01. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Ruch służbowy. „Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości”. 24, s. 212, 1929-11-27. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1931 ↓, s. 115.
- ↑ Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1932 ↓, s. 117.
- ↑ Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1933 ↓, s. 127.
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1935 ↓, s. 284.
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1936 ↓, s. 292.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 17, s. 174, 1936-12-15. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1937 ↓, s. 315.
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1938 ↓, s. 250.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 8, s. 112, 1938-08-16. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1939 ↓, s. 249.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922, s. 106.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-02]..
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zdanowicz Aleksander Maria. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.12-772 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-08].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Andrzej Dereń: Lista kawalerzystów i artylerzystów konnych odznaczonych Orderem Wojennym „Virtuti Militari”. W: Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
- Witold Górecki: Zarys historji wojennej 3-go dywizjonu artylerii konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz: Kalendarz sądowy na rok 1931. Warszawa: Ferdynand Hoesick, 1931.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz: Kalendarz sądowy na rok 1932. Warszawa: Ferdynand Hoesick, 1932.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz: Kalendarz sądowy na rok 1933. Warszawa: Ferdynand Hoesick, 1933.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1935 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1935.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1936 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1936.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1937 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1937.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1938 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1938.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1939 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1939.