Aleksander Mackiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander Mackiewicz
Data i miejsce urodzenia

6 września 1944
Chemnitz

Data i miejsce śmierci

14 czerwca 2022
Żyrardów

Minister rynku wewnętrznego
Okres

od 12 września 1989
do 12 stycznia 1991

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Poprzednik

Marcin Nurowski

Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego
Okres

od 28 lutego 1990
do 14 grudnia 1991

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Poprzednik

Jerzy Jóźwiak

Następca

Zbigniew Adamczyk

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Aleksander Mackiewicz (ur. 6 września 1944 w Chemnitz, zm. 14 czerwca 2022[1] w Żyrardowie[2]) – polski ekonomista i polityk, minister rynku wewnętrznego (1989–1991), przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego (1990–1991).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Janusza i Ireny[2]. Ukończył szkołę średnią w Słupsku. W latach 1964–1968 studiował na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Warszawskiego, jednak w 1968 z powodów politycznych został aresztowany i relegowany z uczelni. Pracował jako stażysta w Domu Słowa Polskiego, a w latach 1970–1978 w Centralnym Ośrodku Planowania, Organizacji i Zarządzania Przedsiębiorstwa Polska Poczta, Telegraf i Telefon. Studia ukończył zaocznie w 1973. W 1979 podjął pracę w związanym z ChSS Spółdzielczym Zjednoczeniu Przemysłowym „Ars Christiana” (m.in. jako dyrektor naczelny)[3].

W 1975 wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego, sprawował m.in. funkcję wiceprzewodniczącego Stołecznego Komitetu. W latach 1990–1991 był przewodniczącym SD – początkowo jako przewodniczący Centralnego Komitetu, a od 13 kwietnia 1991 prezydium Rady Naczelnej. Kandydował z listy krajowej Stronnictwa Demokratycznego w wyborach parlamentarnych w 1991. Obwiniany za klęskę wyborczą ugrupowania podał się do dymisji.

Od 12 września 1989 do 12 stycznia 1991 sprawował urząd ministra rynku wewnętrznego w rządzie Tadeusza Mazowieckiego[4]. Oskarżony po latach przed Trybunałem Stanu w związku z tzw. aferą alkoholową, 18 czerwca 1997 został uniewinniony w postępowaniu przed TS. Był także założycielem i prezydentem Międzynarodowego Stowarzyszenia „Wschód-Zachód”.

Został pochowany na cmentarzu w Lipkowie[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2011 odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Aleksander Mackiewicz. wyborcza.pl, 18 czerwca 2022. [dostęp 2023-04-23].
  2. ↑ a b Aleksander Mackiewicz. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2023-04-23].
  3. ↑ Tadeusz Witold Młyńczak, Janusz Herz: Widziane z trzeciego planu. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BWG”, 1992, s. 165–166.
  4. ↑ Rząd Tadeusza Mazowieckiego. premier.gov.pl. [dostęp 2018-08-22].
  5. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 214
  6. ↑ Ordery z okazji Święta Niepodległości. prezydent.pl, 10 listopada 2011. [dostęp 2011-11-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Przedstawiciele SD w rządzie premiera T. Mazowieckiego. „Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego”. Nr 16, s. 9, 30 września 1989. 
  • Życiorys Aleksandra Mackiewicza. „Kurier Polski”. Nr 73. „Kurier Kongresowy”, s. 4, 12 kwietnia 1991. 
  • Totolotek wyborczy. „Kurier Polski”. Nr 188. „Halo! Weekend z Kurierem”, s. 9, 27 września 1991. 
Rząd Tadeusza Mazowieckiego (1989–1991)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Mackiewicz&oldid=70189188”