Aleksander Karcz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander Karcz

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1939 Kraków
Data śmierci	2 sierpnia 2022[1]
profesor nauk technicznych
Specjalność: gazownictwo, karbochemia[2]
Doktorat	1968 AGH
Habilitacja	1975 AGH
Profesura	20 marca 1992[2]
Odznaczenia

Aleksander Karcz (ur. 24 grudnia 1939 w Krakowie^[3], zm. 2 sierpnia 2022) – polski specjalista w zakresie technologii chemicznej i energetyki, prof. dr hab. inż.^[1][2]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1962 został absolwentem Wydziału Metalurgicznego Akademii Górniczo-Hutniczej. W 1968 obronił rozprawę doktorską, a w 1975 uzyskał stopień doktora habilitowanego^[2]. 20 marca 1992 uzyskał tytuł profesora nauk technicznych^[2]. Odbył staże w Moskiewskim Instytucie Technologii Chemicznej im. Mendelejewa oraz w Akademii Górniczej we Freibergu. Został zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w Instytucie Chemicznej Przeróbki Węgla oraz w Katedrze Technologii Paliw na Wydziale Energetyki i Paliw Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica^[2] (kierował ostatnią jednostką w latach 1989–2007)^[3].

Był kierownikiem Katedry Technologii Paliw Wydziału Energetyki i Paliw Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica, przewodniczącym rady naukowej w Instytucie Chemicznej Przeróbki Węgla i członkiem Interdyscyplinarnego Zespołu do spraw Czystych Technologii Węglowych (Zespoły Specjalistyczne, Interdyscyplinarne, Doradcze i Zadaniowe Ministra) Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a także Sekcji V – Nauk Matematycznych, Fizycznych, Chemicznych i Nauk o Ziemi Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów^[2]. Był autorem m.in. 10 wdrożeń i 8 patentów, a także uczestnikiem kilkunastu projektów badawczych^[3].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2004)^[4][1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1995)^[5]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[1]
• Laureat Nagrody Prof. Antoniego Hoborskiego^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]