Albert z Trapani – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Albert z Trapani

kapłan, zakonnik
Obraz autorstwa Antonio de Pereda
Data i miejsce urodzenia	ok. 1240 Trapani
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1307 Messyna
Kanonizacja	zatwierdzenie kultu przez Kaliksta III 1457 potwierdzenie kultu przez Sykstusa IV w 1476
Wspomnienie	7 sierpnia
Atrybuty	lilia, Dzieciątko Jezus

Albert z Trapani O.Carm (ur. ok. 1240 w Trapani, zm. 7 sierpnia 1307 w Mesynie) – kapłan, karmelita, nazywany Ojcem Zakonu, święty Kościoła katolickiego, zasłynął jako kaznodzieja na Sycylii.^[1]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Albert urodził się około 1240 r. z zamożnego florenckiego małżeństwa Benedykta i Giovanny Palizi, które nie mogło mieć dzieci. Para miała złożyć ślub poświęcenia potomstwa Bogu. Po 26 latach modlitwy i oczekiwania urodził im się syn. Ojciec miał szukać dla syna odpowiedniej kandydatki na małżonkę, jednak napomniany przez żonę, która przypomniała złożoną przysięgę, zrezygnował.^[1]

Albert wstąpił do klasztoru w Trapani w 1258 r. W początkach życia zakonnego miał być kuszony przez piękną kobietę. Wobec nacisku przełożonych zgodził się przyjąć święcenia kapłańskie. Głosił kazania, afirmując czystość i ubóstwo, które sam gorliwie praktykował. Jego wystąpienia pociągały do katolickiej wiary wielu Żydów. Zasłynął licznymi cnotami i pobożnością, miał nie jeść mięsa, ciągle pościć, spać na posłaniu z chrustu i spędzać długie nocne godziny na modlitwie.

W czasie podróży miał uzdrowić uszkodzony wzrok chłopca, pomagał przy trudnych porodach i chorobach piersi, zbijał wysoką gorączkę, uwalniał opętanych.^[2]

W latach 1280-1287 pełnił urząd Prowincjała w Trapani, a w latach 1287-1296 był Prowincjałem w Messynie. Gorliwie wizytował klasztory, odwiedzając je jedynie z laską w ręce i kawałkiem chleba.^[2]

W 1301 r. Robert hrabia Kalabrii otoczył Messynę pierścieniem wojsk, odcinając miasto od dostaw żywności, zarówno ze strony lądu, jak i morza. Po odprawionej przez Alberta Mszy, statki miały w sposób cudowny przedostać się do portu i w ten sposób uratować ludność przed śmiercią głodową.

Ostatnie lata życia miał spędzić jako pustelnik w Messynie. Tam też zmarł 7 sierpnia 1307 r.

Kult[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci miał powstać spór pomiędzy duchowieństwem, a ludem, który oczekiwał pogrzebu godnego osoby świętej. Po rozpoczęciu mszy requiem, tajemnicze głosy, utożsamione w tradycji z aniołami, miały zaintonować antyfonę "Usta sprawiedliwego głoszą mądrość, a język jego mówi to, co słuszne" (Psalm 37).^[1]

W 1309 r. przeniesiono jego ciało z cmentarza w Messynie do kościoła w Trapani. W 1346 r. w klasztorze w Palermo istniała już kaplica ku jego czci.^[1]

Jego kult zaaprobował w 1457 r. papież Kalikst III, co potwierdził w 1476 r. Sykstus IV.

Gorące nabożeństwo do św. Alberta miała Maria Magdalena de’ Pazzi i Teresa z Ávili. Baptysta Spagnoli napisał odę ku jego czci.^[1]

Wedle przepisów zakonnych, w XVI w. każdy klasztor karmelitański miał posiadać ołtarz ku jego czci.

Przez zachowane przekazy o jego cudach ukształtował się zwyczaj błogosławienia jego relikwiami osoby cierpiące na wysoką gorączkę, a także kobiety cierpiące na choroby piersi.

Ikonografia[edytuj | edytuj kod]

W ikonografii jest przedstawiany w habicie karmelitańskim z atrybutem w postaci dziecka i lilii będącej symbolem życia w czystości, które święty wybrał składając śluby zakonne^[3]. Często w towarzystwie św. Anioła.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• o. Joachim Smet O.Carm, Karmelici. Historia Zakonu Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, tom I, Rzym 1975
• św. Albert na stronie brewiarz.pl
• życiorys św. Alberta na stronie jemu poświęconej
• św. Albert. karmelici.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-07)]. na stronie Polskiej Prowincji Karmelitów
• Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).